En zo kwam het er toch nog van. Onze concerten die al twee keer zijn uitgesteld konden we het afgelopen weekend uitvoeren. Drie maal is scheepsrecht.
Waar komt die uitdrukking eigenlijk vandaan? Bij nazoeken: niet bekend.
Ik hoop dat het voor de luisteraars net zo’n feestje was als voor ons. Ook al
hoorde ik van sommige medeleden dat ze nu al wel genoeg hadden van deze muziek:
Mendelssohn, Bruch en Schubert, ik krijg er nooit genoeg van geloof ik.
Babette speelde de sterren van hemel in het vioolconcert van Bruch en ik raakte
zo ontroerd dat de tranen weer opwelden en ik mijzelf spelende weg inwendig tot
de orde moest roepen om de bladmuziek te kunnen blijven lezen.
Ook 'Die Unvollendete' van Schubert blijft mij raken, het duistere, geheimzinnige en soms verdrietig vragende.
Ik weet niet wat dat is maar het zijn dezelfde plekken in de muziek die steeds weer voor kippenvel zorgen.
Een flard van Bruch:
Voor iedere lezer die zich bij ons orkest wil aansluiten: hartelijk
welkom, vooral strijkers. Daarvan kun je er nooit genoeg hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten