Pioenrozen

 

Wanneer ik Pioenrozen zie dan moet ik denken aan het eerste boek van Pearls S. Buck wat ik ooit (mijn meisjesnaam staat voorin) las: ‘Pioenroos’.
Sinds die tijd ben ik verknocht aan boeken en verhalen die zich afspelen in andere culturen.
Lezen was voor mij een uitstekende manier om mijn eigen leven te ontvluchten en dat is af en toe nog steeds al is de concurrentie van Netflix wel groot.

Mijn ouders hadden dat kennelijk door want van mijn vader kreeg ik het boek ‘Reizen zonder grenzen’. Een uitgave uit 1972 van ‘Reader’s Digest’. Toen was ik veertien.
Heel veel landen komen daarin langs maar mijn voorkeur ging voornamelijk uit naar Azië. Wellicht is toen de drang geboren om India eens te bezoeken.
Wanneer ik het boek nu doorblader blijven mijn ogen weer hangen bij dezelfde foto’s. Grappig.
Tegelijkertijd zit ik mij af te vragen waarom ik die Oosterse drama’s van Netflix zo veel plezieriger vind om naar te kijken dan de ‘Hollywoodproducties’.
Zou het zijn omdat ik zelf wat donkerder van huid, ogen en haar ben? Volgens mijn eigen genealogische onderzoeken ben ik echter gewoon Nederlands.

Toen Mijnheer Cathy nog werkte voor een grote Japanse multinational kregen wij wel eens Japanse mensen over de vloer. Eens kwam er een gezin met twee kinderen: een jongen en een meisje die toen ongeveer dezelfde leeftijden hadden als onze kinderen.
Natuurlijk had ik een cadeautje gekocht voor het tweetal; voor de jongen een vliegtuig van de KLM wat helemaal in de smaak viel en voor het meisje een barbiepop die zij met een vaart in de hoek smeet.
Het kostte wat tijd voor ik dat begreep.
 
Wat een Pioenroos weer laar opborrelen…
Enfin, de Pioenroos wordt ook wel de koning van de bloemen genoemd; ze komt oorspronkelijk uit China en heeft zoveel geweldige betekenissen dat je er rustig zelf één bij kunt voegen.
Niemand die daar wakker van ligt.

Venus en Jupiter

Omdat de sterrenhemel mij blijft fascineren heb ik gisteravond een poging ondernomen om de conjunctie Venus – Jupiter te fotograferen. De afstand tussen die twee is slechts 700 miljoen kilometer. Dus met die ‘kus’, waar de media het over heeft, zal het wel meevallen.

Vanuit een open slaapkamerraam, met een telelens (niet zo’n dure), op statief en via mijn telefoon voor zo min mogelijk beweging. Linksonder een stukje nok van het dak van de overburen
Geen geweldige foto maar het is leuk om de vier manen bij Jupiter toch te kunnen zien.

Magnolia

 De bloem

van de Magnolia,

dronken van zijn eigen geuren,

vraagt niets van het leven.

een beetje van Sylvia Plath en een beetje van mij.

Zonsondergang

Rond verschijnend,
Lichtgevend vuur,
Gebouwd in de ruimte,
Warmte afwerpend,
Westwaarts reizend;

Jouw fotografische omvang
conflicteert met het
afnemend licht van de getroffen dag,
Op het stervensuur opduikend en
doortrokken verschijnend
aan de verre grens van de aarde
Een op zijn doel afgaande regenboog
reikende ver tot in de hemel.
Je bent een kunstenaar, Zon!

R.G. Dandridge (1883 - 1930)

Vrij vertaald vanuit het Engels en de schepper van de zon is natuurlijk de echte Kunstenaar.

Winter

Het was een koude winterwandeling waarbij weer genoeg foto's voor kerstkaarten zijn geschoten voor de komende tien jaar.
De rest van de dag bivakeer ik voor het straalkacheltje.

Pluimen

Moeilijk te fotograferen; de zonweerkaatsing op de rietpluimen tijdens een novemberwandeling met woeste, Hollandse luchten. 
Het is iets waar ik altijd naar moet kijken en me steeds weer opvalt. 

 

Elk jaar verbazen ze mij weer; deze kleurige (uitlopers van) schimmeltjes.
Als ik die in een keukenkastje had zou ik ze laten zitten en koesteren.

Rotown Magic

Rotterdam is niet te filmen
De beelden wisselen te snel
Rotterdam heeft geen verleden
en geen enkele trapgevèl

......

't Is niet camera-gevoelig
lijkt niet mooier dan het is
Het ligt vierkant hoog en hoekig
gekanteld in het tegenlicht

......

Jules Deelder (1944- 2019) 

Een paar coupletten uit het gedicht ‘Rotown magic’, van Jules Deelder over Rotterdam.
Rotown is een variatie op Motown in Detroit en al dertig jaar een poppodium  aan de Nieuwe Binnenweg.
En dan realiseer ik me weer eens hoeveel aparte wereldjes, waar ik nog nooit van gehoord heb, er op deze aardkloot zijn.

In verband met copyrights durf ik het gedicht niet helemaal te plaatsen. Ik weet niet wanneer hij dit geschreven heeft maar hij zal de bouw van het Depot van Boijmans van Beuningen wel hebben meegemaakt.
Waar ik het nu niet meer mee eens ben is de ‘camera gevoeligheid’.
Sinds ‘de Pot’ is Rotterdam wel degelijk camera gevoelig geworden.
Je blijft er fotograferen. Nu moet ik de binnenkant nog eens gaan bekijken.

En die ‘trapgevèl’  blijf ik hilarisch vinden.

Geraniums

Vaak hoor ik de opmerking dat men niet achter de geraniums wil gaan zitten. Een vreemde opmerking waarmee men bedoelt niet inactief te worden maar een actief leven te willen blijven leven.
Geen leven van ‘niets doen’.

Daar heb ik zo mijn bedenkingen bij. Waarom wordt zo’n plant zo denigrerend en associërend met saaiheid, zieligheid en niets doen gebruikt?
Als ik zo’n opmerking hoor reageer ik meestal met de opmerking dat geraniums prachtige planten zijn en dat ik wel akeligere dingen kan bedenken om achter te zitten; een beeldbuis met voortdurend sportspektakels bijvoorbeeld.
Dan verkies ik de stilte om te lezen en/of na te denken en het plezier aan mijn ogen wat een geranium mij geeft.
Gelukkig maar dat ieder mens anders is.

Een paar jaar geleden heb ik er eens één gekocht met een prachtige, bloedrode kleur.
Inmiddels heb ik verschillende bakken vol met kloontjes van deze ‘moederplant’.
In dat opzicht lijkt ik heel veel op mijn moeder die haar hele keukenraam vol had staan met stekkies van allerlei planten en lege sambalpotjes met – door kinderen, later kleinkinderen geplukte - madeliefjes en paardenbloemen. Alles werd gekoesterd.

Iedere keer verbaas ik me er weer over mijn geraniums; hoe mooi ze zijn. Bij elke lichtval weer een tikkie anders, fluweliger.
Ik zit er graag achter en hoop het nog lang te kunnen doen.

Korenveld

 

Ik heb bij een korenveld gestaan.
    Ik heb de handen uitgestrekt
Naar het goud van het golvende graan.
    O! dat ik die vreugde grijpen kon
van het golvende graan in de gouden zon!
    Ik heb de handen uitgestrekt
naar de vreugde van het gouden graan

Uit 'gebroken kleuren' van Jacqueline van der Waals (1868 - 1922)

St Tropez

 

Omdat de foto van de haven van St Tropez op Instagram en Facebook niet tot zijn recht komt, ook maar hier geplaatst.
Het bijzondere (voor mij) is dat ik deze kade alleen maar ken wanneer hij vol ligt met jachten en een stroom van bezoekers langs drentelt om zich te vergapen aan de rijkdom die de bezitters van de jachten vol trots ten toon spreiden.
Vanwege een regatta-achtig* iets was alles kennelijk uitgevaren en kon ik een lege kade fotograferen.
Wel zo mooi!

*Het was the Rolex Giraglia offshore race

Best fotogeniek, deze koninginnenpage.

 

Er is geen tijd die vergelijkbaar is met de lente; wanneer in de natuur het leven uit elke knop barst. 
En zich haast om weer te sterven zoals Christina Rossetti dicht in haar gedicht: 'Spring'
Hier de laatste twee coupletten:

There is no time like Spring,
When life’s alive in everything,
Before new nestlings sing,
Before cleft swallows speed their journey back
Along the trackless track –
God guides their wing,
He spreads their table that they nothing lack, –
Before the daisy grows a common flower
Before the sun has power
in his noontide hour. 

There is no time like Spring,
Like Spring that passes by;
There is no life like Spring-life born to die,
Piercing the sod,
Clothing the uncouth clod,
Hatched in the nest, 
Fledged on the windy bough, 
Strong on the wing: 
There is no time like Spring that passes by, 
Now newly born, and now 
Hastening to die.

 

 

De morgenstond heeft goud in de mond.


De lichtval heb ik speciaal in de gaten gehouden. Bij zonsopkomst en wanneer de zon dan precies tussen de huizen door op mijn amandelboompje schijnt.
Tenminste: ik neem aan dat het een prunus dulcis mini is want hij staat er al jaren en wordt niet groter dan zo'n twee meter.

'Dit is de tijd boordevol van futurum
dit is het uur tussen de schepping door.'

uit: 'goud in de mond' van Guillaume van de Graft
verzameld werk deel 1

Rode Kelkzwammen

Tijdens een vroege lentewandeling zagen we wat achteloos weggegooide schillen liggen met een felrode kleur. Zo dachten we.

Maar bij nadere inspectie bleken het paddenstoelen te zijn.
Een soort die we nog nooit hadden gezien, net zoals ooit die zwammen in Drenthe. In deze tijd, begin maart, verwachten we ook geen paddenstoelen. 

Via het wereldwijdeweb ontdekte ik dat het Rode Kelkzwammen waren die vroeger heel zeldzaam waren maar in deze tijd steeds vaker voorkomen.
Het was gewoon een plezier aan je ogen om in die, nog betrekkelijk kleurloze natuur zoiets te ontdekken.

Sneeuwklokjes

 

Brother, joy to you!
I've brought some snowdrops; only just a few,
But quite enough to prove the world awake,
Cheerful and hopeful in the frosty dew
And for the pale sun's sake.

 

Christina Rossetti
(1830 – 1894)

Waterspiegel

 

If I were a Painter
I would paint my Reverie
 

Zonsondergang

 

Zonsondergang aan de Lek op de kortste dag van het jaar.

Lijnenspel

Niet alleen de natuur is mooi, soms is de combinatie met menselijk kunnen ook prachtig.
Foto gemaakt in Nürnberg (oktober 2021)

Chrysant

 

 Das war der Tag der gelb braune Chrysanthemen, -
mir bangte fast vor seiner schweren Pracht ...

De Chrysant is in vele kleuren en vormen te verkrijgen. De grotere soorten en de 'vuurwerkachtigen'  hebben mijn voorkeur. Helaas heb ik naast deze - iets aangepaste -  regels van Rainer Maria Rilke geen enkele dichter kunnen vinden die zich heeft laten inspireren door deze bloem. Wel wordt hij/zij zo hier en daar zijdelings genoemd.
De plant is volgens het woordenboek mannelijk en vrouwelijk. We zouden hem/haar nu gemakkelijk genderneutraal kunnen noemen. Dat doet gelukkig niets af van haar schoonheid. 

Volgens verschillende sites staat deze plant voor 'geluk, trouw en vriendschap'.  Ach, wat mij betreft passen al die labeltjes op alle bloemen.