Woorden van een dochter van doorsnee ouders uit een klein dorpje in de Krimpenerwaard.
Het leven lijkt zinloos, alles is gevat in een eeuwige ‘circle of life’, zo lijkt het.
Wat bereikt een mens met al dat zwoegen en zweten op aarde dan slechts wat zelfbevrediging?
Wat is het nut daarvan? Bezigheidstherapie?
Wat betreft het menselijke gevoelsleven verschilt dat in niets van degenen uit lang vervlogen tijden.
Er zijn wel nieuwe ontdekkingen die er eerder niet waren en die een gevolg zijn van de menselijke ontwikkeling of evolutie. Zo bezien zijn er wel degelijke nieuwe, vooral technische ontwikkelingen onder de zon. Maar wat betreft het menselijke IQ of EQ is er niets nieuws. Vroeger waren er slimme en/of wijze mensen en die zijn er nog. In alle mogelijke variaties en gradaties.
Ik ben een dochter uit een groot gezin van doorsnee ouders en ik probeer ook alles onder de zon te doorgronden om te weten te komen wat de zin van alles is. Dat is voor mij een plezierige bezigheid, een soort hobby. Ik hoop er wijzer van te worden, want dat is mijn ultieme doel. Maar wanneer je niet gelooft in een 'after-life' is dat in de kern ook doelloos en zinloos. Maar toch heb ik altijd de hoop op een nieuw inzicht waardoor er weer wat meer puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
Ik zie al die mensen, gevangen in de 'rat-race' om het bestaan en ach, het is het najagen van wind. Ieder doet zijn of haar best en wat verandert er nu werkelijk? De wereld blijft, zolang God het wil om haar as draaien. Als christen weet ik dat God de schepping heeft veroordeeld tot een zinloos bestaan. (Rom. 8: 20: wat uitleg betreft verschillen de vertalingen)
Ik probeer ook het verschil te ontdekken tussen intelligentie (IQ) en wijsheid(EQ) en ik ben er nog niet van overtuigd dat ook dát het najagen van wind is want op deze manier hoop ik de mensen om mij heen beter te begrijpen en kan ik meer voor hen betekenen.
In meer kennis zit meer ook verdriet of ergernis. Want je ziet het gestuntel van mensen en je kunt hun fouten bijna voorspellen. Toch moet ik daarover mijn mond houden, omdat ze het niet van me accepteren wanneer ik er iets van zeg.
Zo kom ik tot de conclusie dat iedereen het recht heeft om zijn/haar eigen levenspad te lopen inclusief alle fouten die gemaakt worden: om ervan te leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten