Kom, zei ik tegen mezelf, laat ik proberen om te genieten van het leven. Dat lukt ook wel op sommige momenten, het is niet leeg. Genietmomenten hebben een positieve invloed op je gezondheid en op je uitstraling waardoor je weer anderen kunt inspireren. Zo overkomt het mij tenminste bij anderen.
Ik lust graag mijn glas wijn, maar op een enkele keer na ik bleef altijd helder. Die vrolijkheid is leegte. Toch is lachen weer goed voor de gezondheid en welbevinden. Maar is ook dat ‘in the end’ niet zinloos?
Ik heb best wat gedaan in mijn leven: mijn middelbare school en verpleegkundige opleiding gehaald in snel tempo. Samen een gezin gesticht met vier kinderen. Mijn zelfzuchtige genen heb ik dus doorgegeven.
Ze zijn goed terecht gekomen, die kinderen. Ook in geestelijk opzicht.
Ik vertrouw op God dat Hij hen tot het einde toe en daar overheen zal bewaren.
Mijn huis heb ik altijd gezellig ingericht en gepoogd te houden. Plezier gehad in tuinieren en in het omzien naar mijn naasten.
Een eigen bedrijf opgezet, dat nu nog steeds zonder mij, succesvol is. Verschillende losse cursussen gevolgd.
Dankzij de muzieklessen in orgel en fluit op jonge leeftijd heb ik op latere leeftijd ook leren piano- en vioolspelen en speel met plezier in een (amateur)symfonieorkest. Ik heb mezelf verdiept in kunst, cultuur, poëzie en literatuur en heb geleerd daarvan te genieten. Ik zat en zit in allerlei commissies.
Ja, dat heeft allemaal moeite gekost, het gaf en geeft me ook energie maar wat bereik je ermee behalve wat zelfbevrediging? Het stelt niets voor.
Ik ben niet machtig en rijk geworden. Ik heb daartoe geen ambitie. Wel heb ik de drang om wijs te zijn want dat is beter dan dom.
Maar waarom eigenlijk als je toch, net als iedereen, sterft? De mensen zijn je dan ook zo weer vergeten. Wat herinner ik me nog van alle mensen uit mijn leven? Alles vervaagt. Impulsieve mensen of bedachtzame mensen, hen overkomt allemaal hetzelfde lot.
Wat heb je aan al het gezwoeg? Soms kost het je ook nog je nachtrust. Zo zie ik op dit moment op de computer 5.03 a.m. staan.
Zo zou je wan-hopig kunnen worden. Maar er is hoop.
Wat overblijft is het genieten van wat je hebt bereikt, maar dat gaat niet zonder God. Want wie gaf mij de mogelijkheden en de gezondheid om te doen wat ik doe en deed? Wie gaf mij het IQ en het EQ om te denken zoals ik denk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten