Predikster II

Kom, zei ik tegen mezelf, laat ik proberen om te genieten van het leven. Dat lukt ook wel op sommige momenten, het is niet leeg. Genietmomenten hebben een positieve invloed op je gezondheid en op je uitstraling waardoor je weer anderen kunt inspireren. Zo overkomt het mij tenminste bij anderen.
Ik lust graag mijn glas wijn, maar op een enkele keer na ik bleef altijd helder. Die vrolijkheid is leegte. Toch is lachen weer goed voor de gezondheid en welbevinden. Maar is ook dat ‘in the end’ niet zinloos?
Ik heb best wat gedaan in mijn leven: mijn middelbare school en verpleegkundige opleiding gehaald in snel tempo. Samen een gezin gesticht met vier kinderen. Mijn zelfzuchtige genen heb ik dus doorgegeven.
Ze zijn goed terecht gekomen, die kinderen. Ook in geestelijk opzicht.
Ik vertrouw op God dat Hij hen tot het einde toe en daar overheen zal bewaren.
Mijn huis heb ik altijd gezellig ingericht en gepoogd te houden. Plezier gehad in tuinieren en in het omzien naar mijn naasten.
Een eigen bedrijf opgezet, dat nu nog steeds zonder mij, succesvol is. Verschillende losse cursussen gevolgd.
Dankzij de muzieklessen in orgel en fluit op jonge leeftijd heb ik op latere leeftijd ook leren piano- en vioolspelen en speel met plezier in een (amateur)symfonieorkest. Ik heb mezelf verdiept in kunst, cultuur, poëzie en literatuur en heb geleerd daarvan te genieten. Ik zat en zit in allerlei commissies.
Ja, dat heeft allemaal moeite gekost, het gaf en geeft me ook energie maar wat bereik je ermee behalve wat zelfbevrediging? Het stelt niets voor.
Ik ben niet machtig en rijk geworden. Ik heb daartoe geen ambitie. Wel heb ik de drang om wijs te zijn want dat is beter dan dom.
Maar waarom eigenlijk als je toch, net als iedereen, sterft? De mensen zijn je dan ook zo weer vergeten. Wat herinner ik me nog van alle mensen uit mijn leven? Alles vervaagt. Impulsieve mensen of bedachtzame mensen, hen overkomt allemaal hetzelfde lot.
Wat heb je aan al het gezwoeg? Soms kost het je ook nog je nachtrust. Zo zie ik op dit moment op de computer 5.03 a.m. staan.
Zo zou je wan-hopig kunnen worden. Maar er is hoop.
Wat overblijft is het genieten van wat je hebt bereikt, maar dat gaat niet zonder God. Want wie gaf mij de mogelijkheden en de gezondheid om te doen wat ik doe en deed? Wie gaf mij het IQ en het EQ om te denken zoals ik denk?

Den Haag ontzorgt

Per 1 januari 2015 worden er in het kader van de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) nog meer zorgtaken overgeheveld naar de gemeenten. Het gaat om jeugdzorg, delen uit de AWBZ : begeleiding en persoonlijke verzorging en de participatie wet wat betekent dat mensen met een beperking ook hun steentje moeten kunnen bijdragen aan de samenleving.
Dat moeten de gemeenten dan doen met 40% minder centjes. Vanuit Den Haag denken ze dat door de kortere lijnen goedkoper gewerkt kan worden. Tot zover niets mis. Ik ben ook voor de korte lijntjes. Al ben ik wel benieuwd naar de budgetten en of die groot genoeg zullen zijn. Ik heb zo mijn twijfels.
Maar nu: vele verzorgings - en verpleeghuizen worden gesloten, mensen moeten langer thuis kunnen blijven wonen met hulp van verzorgers en mantelzorgers. Voorwaar een loffelijk streven ware het niet dat door datzelfde Den Haag jarenlang is geproclameerd dat iedereen aan het werk moest.
Nu werkt het grootste deel der natie, (maar weer niet genoeg volgens Leterme, topman bij de OESO, daardoor stagneert onze economie…Pffffffft) en moeten er meer mantelzorgers komen. Door huisartsen is al aan de bel getrokken omdat ouderen zo eenzaam zijn.
Je krijgt bijna het idee dat met de komende vergrijzing men vanuit Den Haag de ouderen zo snel mogelijk over de kling wil hebben.
Ik merk het in mijn eigen omgeving. Jonge gezinnen met kleine kinderen die soms voor oudere ouders moeten zorgen. Oma’s die ‘omadagen’ hebben want de kinderopvang is te duur en ook nog hun hoogbejaarde vader of moeder of beide moeten nalopen.
Wat tijd betreft zal dat misschien nog wel gaan – beetje minder naar die stompzinnige Nederlandse tv programma's kijken - maar waar haalt iedereen de energie vandaan? Zo zie ik juist meer zorgkosten ontstaan door burn-outs en allerlei daaraan gerelateerde klachten.
Er zijn vrijwilligersorganisaties zoals de NPV maar ook zij hebben last van vergrijzing. Jongeren hebben de energie niet meer.

Vanuit de zorgverzekeraars wordt hard gewerkt aan nog meer automatisering, e - Health heeft al zijn intrede gedaan. Dochter Cathy verdient daar een goede boterham mee. En nog even dan leeft Moeder Cathy omgeven door technologie ( Domotica ) in haar veel te grote en onhandige twintiger jaren huis met flinke tuin betrekkelijk eenzaam. Van al die toestanden snapt ze natuurlijk niets. Ze heeft al moeite met het Senseo apparaat.

Hoe dénken ze daar toch, in Den Haag? Dat zou ik wel eens willen weten want ze zeggen natuurlijk niet alles. Wat je hoort is slechts verkiezingsretoriek. Mikken ze daar op particuliere initiatieven om bijvoorbeeld in elk dorp een verzorgingshuis van de grond te krijgen zodat ouderen binnen hun eigen vertrouwde sociale omgeving kunnen blijven in plaats van drie dorpen verderop te worden geparkeerd?
Kon ik maar in die hoofden kijken.

Den Haag ontzorgt……… ja ja, Den Haag wèl.

Predikster AD 2014 I

Woorden van een dochter van doorsnee ouders uit een klein dorpje in de Krimpenerwaard.

Het leven lijkt zinloos, alles is gevat in een eeuwige ‘circle of life’, zo lijkt het.
Wat bereikt een mens met al dat zwoegen en zweten op aarde dan slechts wat zelfbevrediging?
Wat is het nut daarvan? Bezigheidstherapie?
Wat betreft het menselijke gevoelsleven verschilt dat in niets van degenen uit lang vervlogen tijden.
Er zijn wel nieuwe ontdekkingen die er eerder niet waren en die een gevolg zijn van de menselijke ontwikkeling of evolutie. Zo bezien zijn er wel degelijke nieuwe, vooral technische ontwikkelingen onder de zon. Maar wat betreft het menselijke IQ of EQ is er niets nieuws. Vroeger waren er slimme en/of wijze mensen en die zijn er nog. In alle mogelijke variaties en gradaties.

Ik ben een dochter uit een groot gezin van doorsnee ouders en ik probeer ook alles onder de zon te doorgronden om te weten te komen wat de zin van alles is. Dat is voor mij een plezierige bezigheid, een soort hobby. Ik hoop er wijzer van te worden, want dat is mijn ultieme doel. Maar wanneer je niet gelooft in een 'after-life' is dat in de kern ook doelloos en zinloos. Maar toch heb ik altijd de hoop op een nieuw inzicht waardoor er weer wat meer puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
Ik zie al die mensen, gevangen in de 'rat-race' om het bestaan en ach, het is het najagen van wind. Ieder doet zijn of haar best en wat verandert er nu werkelijk? De wereld blijft, zolang God het wil om haar as draaien. Als christen weet ik dat God de schepping heeft veroordeeld tot een zinloos bestaan. (Rom. 8: 20: wat uitleg betreft verschillen de vertalingen)

Ik probeer ook het verschil te ontdekken tussen intelligentie (IQ) en wijsheid(EQ) en ik ben er nog niet van overtuigd dat ook dát het najagen van wind is want op deze manier hoop ik de mensen om mij heen beter te begrijpen en kan ik meer voor hen betekenen.
In meer kennis zit meer ook verdriet of ergernis. Want je ziet het gestuntel van mensen en je kunt hun fouten bijna voorspellen. Toch moet ik daarover mijn mond houden, omdat ze het niet van me accepteren wanneer ik er iets van zeg.
Zo kom ik tot de conclusie dat iedereen het recht heeft om zijn/haar eigen levenspad te lopen inclusief alle fouten die gemaakt worden: om ervan te leren.

Kruisdragen

Omdat we weer in de woestijntijd/ 40 zitten wat gedachten over dit onderwerp want de afgelopen tijd werd ik geconfronteerd met kruisdragen met een andere betekenis dan ik gewend was.
Eigenlijk vind ik deze, voor mij nieuwe gedachte, logischer dan waarmee ik ben opgevoed:
kruisdragen betekent dat ieder huisje zijn kruisje heeft. Onder elk dak is er wel iets aan narigheid wat ‘vrolijk’ meegedragen moet worden. Daarin verschillen gelovigen niet van ongelovigen. Ieder krijgt zijn/haar portie in het leven en het is aan jou hoe je daarmee omgaat; hoe je je kruis draagt. God wil dat alles bij gelovigen wél laten meewerken ten goede. Daarom is dat nooit zinloos/doelloos.

Maar daar gaat het niet echt om bij het kruisdragen.
Kruisdragen heeft te maken met je wil en niet met wat er ‘toevallig’ aan lijden en ziekten op je pad komt. Het houdt veel meer in dat je in Hem blijft, dat jouw keuzes gaan samenvallen met Zijn keuzes en dat je jouw vlees voor gekruisigd houdt omdat je mee gekruisigd bent met Christus (Rom 6:6)
Wij moeten ons kruis opnemen, het wordt ons niet opgelegd zoals ziekten en lijden. Want dan zouden ongelovigen ook kruisdragers zijn en vaak ook nog eens op een betere manier dan gelovigen die vaak steunen en kreunen onder hun ‘lijden voor de Heer’.

D. Prince omschreef het zo (heb ik mij laten vertellen): ‘daar waar Gods wil de jouwe kruist ontstaat het kruis.
Je kunt ervoor kiezen om je eigen wil te volgen, of je neemt het kruis op en verloochent je eigen wil om Hem te volgen.’

Matth. 16: 24,25 en Lucas 9: 23 Tegen allen zei hij: ‘Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis op zich nemen en mij volgen. 24 Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden.
Wanneer je jouw wil onderwerpt aan Zijn Wil ontstaat lijden; wanneer je dát lijden accepteert en jezelf verloochent, dan pas wordt je kruisdrager.

Gelukkig, zo heb ik gemerkt behoef je dat niet alleen te doen. Wij behoeven niet zoals Simon van Cyrene mee te helpen om Zijn kruis te dragen; in onze tijd is het andersom. Jezus is die weg al gegaan en kan daarin ons te hulp komen.
Hebr 4: 15 Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medelijden hebben met onze zwakheden, maar Die in alle dingen, gelijk als wij, is verzocht geweest, doch zonder zonde.

Een tijdje geleden had ik het hier met een vriendin over: die tekst klopte niet want Jezus was ten eerste geen vrouw, is nooit getrouwd geweest, heeft nooit kinderen gehad en weet niet wat het is om die lastige maandelijkse perikelen te moeten ondergaan en alles wat daaruit voortkomt. Zo was de Bijbel toch weer een ‘mannenboek’.
Nu zie ik meer in dat het hier niet omgaat. Ik moet weer eens een niveau dieper steken; het gaat om de dingen die als mens m/v op je af komen. Teruggrijpend op de ‘verzoekingen in de woestijn’ van Jezus uit Matth. 4 en dan vertaald als mogelijk grootste valkuilen voor ons, mensen van nu.
Ten eerste: het gevaar om je talenten te gebruiken om van je eigen ‘buik een god te maken’; aardse dingen bedenken
(Fil 3:19).
Ten tweede: het afschuiven van verantwoordelijkheid en
ten derde: de valkuil van de op jezelf gerichte machtswellust.

Wijze woorden D.B.

Wijze woorden van Dietrich Bonhoeffer
theoloog 1906 - 1945:


Het is me weer eens duidelijk geworden dat we God niet mogen gebruiken om de lacunes in onze kennis aan te vullen, want dan wordt God teruggedrongen naarmate de wetenschap vooruitgaat en die vooruitgang is niet te stuiten. Dan is God constant op de terugtocht. In wat we kennen moeten we God vinden, niet in wat we níet kennen.
God wil begrepen worden in de opgeloste, niet in de open vragen. Dit geldt voor de verhouding God - wetenschap. Maar evengoed voor de algemeen menselijke vragen van dood, lijden en schuld.
We hebben op het ogenblik menselijke antwoorden op deze vragen, we hoeven niet terug te vallen op God. Ook zonder God komen mensen klaar met deze vragen en dit is altijd zo geweest. Het is eenvoudig niet waar dat alleen het christendom hier een oplossing heeft. De christelijke antwoorden zijn niet meer of minder overtuigend dan eventuele andere oplossingen. Ook hier is God geen stoplap.
Hij moet erkend worden midden in het leven en niet pas aan de grenzen van ons kennen; als we sterk en gezond zijn en niet pas als we lijden; als we handelen en niet pas als we zondigen. Dit is gefundeerd op Gods openbaring in Jezus Christus. Hij is het centrum van het leven en kwam beslist niet om vragen te beantwoorden. Gezien vanuit het centrum vallen bepaalde vragen eenvoudig weg en ook het antwoord op die vragen (ik denk aan het oordeel over Jobs vrienden). In Christus zijn geen ‘christelijke problemen’.


Hij schreef dit vanuit de gevangenis.
(Pag 306 van ‘Verzet en Overgave’ 2e druk uit 2007 ten Have.)

Een mens heeft er behoefte aan om te lijden,
wanneer hij geen echt verdriet heeft creëert hij het.

José Martí, Cuba
Dichter, schrijver en leider van de Cubaanse onafhankelijkheidsbeweging.
1853 - 1893

Wat doe ik hier in Godsnaam

Vorig jaar geschreven door Ds. Carel ter Linden. Geschreven op o.a. een vraag wat hij zijn kinderen zou willen nalaten over hetgeen hij nu geloofde. Ik las de vierde druk van augustus 2013.
Als ondertitel heeft het boek ‘een zoektocht’. Ik vraag mij af of die zoektocht is afgesloten.
Soms denk je dat en vervolgens komt er weer zo’n mooi zin dat ik mij afvraag hoe dat nu werkt in dat brein van hem.

Als ik het boek kort zou moeten typeren is het een humanistisch boek met een religieus sausje. Zonder saus is het evenveel waard. Een atheïst zou zeggen: hij durft het laatste, definitieve stapje voor zichzelf nog niet te nemen maar eigenlijk is hij al ‘daarbuiten’. Het boek ís een ‘daarbuiten’. (p 88) Ogenschijnlijk blijft hij hinken en wat krampachtig hangen aan de verhalen en waarden uit dat oude Boek.
Het grootste probleem voor hem is het lijden in de wereld. Hij weet er evolutionair gezien geen raad mee wanneer God echt zou bestaan. Maar wie weet dat wel? Ik denk ook dat het lijden van zijn vrouw hem over de rand heeft gekickt.

“Wanneer wij de God die in de Bijbel nooit staat aan de kant van de ziekte, maar altijd aan de kant van de zieke, willen zien als dezelfde God die deze wereld en alle leven heeft geschapen met ziekte en natuurrampen als onverbrekelijk daarbij behorend, dan ontkomen wij er inderdaad niet aan om, wat Paulus en Johannes doen, een verklaring te zoeken die deze innerlijke tegenspraak binnen God recht kan doen en met elkaar kan verbinden. Maar nogmaals, ik kan het niet meer.”

De crux zit ‘m in het woordje waarmee de zin begint: ‘Wanneer’. God staat naar mijn mening niet alleen aan de kant van de zieke, maar gebruikt een ziekte. Hij is de Schepper van het hele universum, de eindverantwoordelijke. Anders verval je in dualisme. Ik begrijp ook veel dingen niet maar mijn vertrouwen in de Almachtige is daarom niet weg.
Sinds ter Linden in de evolutietheorie is gaan geloven gelooft hij ook in een evolutie van de ervaring. Hij gelooft dat het Essentiële, zo noemt hij God, niet van buiten de mens komt maar van binnenuit. (p 164). Een paar bladzijden verder (p 171) zegt hij: “Het is mij een stap te ver om hem te beschouwen als het product van ons denken: de mens heeft God niet bedacht, hij heeft hem ontdekt.”
Wat moet je daar mee? Zo zitten er meer, naar mijn gevoel, tegenstrijdigheden in.

In relatie tot het hiernamaals benadrukt hij dat hij niemand iets wil afnemen maar ondertussen doet hij wel erg zijn best. Logisch wel. Soort van zelfhandhaving wat zinloos en doelloos is.
Het laatste hoofdstukje – 'het flinterdunne verschil tussen geloof en ongeloof' - wekt bij mij bevreemding op. Het lijkt wel of hij jaren onder een steen heeft gezeten. Hij zou eens langs moeten gaan bij allerlei religiefora. Daar zijn voortdurend gesprekken tussen gelovigen en ongelovigen.
Dan kan ter Linden denken dat de kloof tussen gelovigen en niet-gelovigen in zijn ogen minder groot is dan zij lijkt en op de manier waarop hij het geloof vormgeeft verschilt dat inderdaad niet zoveel van ongelovigen maar mijn ervaring is:
geloven of niet geloven; een wereld van verschil.
Wat ook een immens verschil maakt is het uitgangspunt: ga je uit van Goddelijke openbaringen of ga je ervan uit dat alle spreken over boven van beneden komt.
Ook dat is een wereld van verschil.

Conclusie; een nostalgisch terugblikkende en mijmerende ex- gelovige schreef een boekje. Wat hij nu precies wel of niet gelooft is mij nog steeds niet echt duidelijk.
Wel grappig: tijdens het lezen van het boek hoorde ik voortdurend zijn keurige stem in mijn hoofd alsof ie mij voorlas.
Voor wie interesse heeft hier de link naar Adieu God met Tijs van den Brink op 6 oktober 2013 waar hij zowaar twintig minuten kreeg.

gerelateerd aan ter Lindenbladzijde