Na een gesprek met een pensionado - netjes op anderhalve meter - werd ik weer eens aan het denken gezet.
We spraken over de vakantie in combinatie met de Corona. Hij had een nieuwe
caravan gekocht en was vast van plan om samen met zijn vrouw daar in juli of
augustus mee naar het buitenland te gaan.
Omdat ik wist dat zij tot het anti vaxxers departement behoorden vroeg ik hem
hoe hij dat ging aanpakken.
Ach, was het antwoord, ergens een kleine grensovergang zoeken, daar werd toch
niet gecontroleerd. Handhaven was toch een onmogelijke zaak.
Testen deden ze ook niet want daar gaan je slijmvliezen maar van kapot.
Dit gegeven en met het boek van Sacks over moraal in mijn
achterhoofd….
Dit echtpaar heeft geen kinderen. Misschien scheelt dat maar
hoe zouden mijn kinderen reageren op zoiets? De regels van de overheid aan je
laars lappen? En als zij dat weer voordoen aan hun kinderen? Dan wordt het een
anarchistische bende in dit land.
Wat vaccineren betreft kan ik daar begrip voor opbrengen. Je lichaam is
onvervreemdbaar van jezelf.
Maar wanneer je die keus maakt en daar verder geen consequenties aan verbindt –
want controleren en handhaven lukt toch niet – dan begrijp ik het niet meer.
Dat klopt moreel gezien niet.
Dat principes moeilijk zijn wanneer het in eigen vlees
snijdt erken ik zonder meer. Vorig jaar zijn wij in tegenstelling tot vele
anderen niet op vakantie geweest. Het advies: ’blijf zoveel mogelijk thuis’
hebben we wellicht te braaf opgevolgd.
Of het er nu van komt weet ik niet. Mijn tweede vaccinatie staat gepland voor
eind juni. Hoe we ook geprobeerd hebben om die datum te veranderen in vroeger
of later…de assistente was net zo onvermurwbaar als de belastingdienst.
In juli en augustus wil ik niet meer naar het buitenland want dan is het overal
veel te druk naar mijn zin. In september is het al vroeg weer donker en vaak te
vochtig om lekker te kamperen.
De mogelijkheid bestaat dat we weer thuis blijven. Het zij zo. Er zijn
duizenden mensen die thuis blijven.
Keuzes maken, verantwoordelijkheid daarover nemen én de
consequenties aanvaarden is kennelijk niet meer zo’n vanzelfsprekende zaak.
Ik schreef er al eerder over naar aanleiding van een boek van Hans Hillen. En Jonathan
Sacks heeft ook gelijk in zijn boek. We hebben een gemeenschappelijke morele
basis nodig willen we (mentaal) vooruit komen.
Onderlinge menselijke solidariteit en een maatschappelijke verantwoordelijkheid
komen je niet aanwaaien. Die moeten worden geleerd. En velen hebben dat niet meer.
Juist omdat ik voorstander ben van zelf nadenken pleit ik
voor een ruime mate van gehoorzaamheid aan de overheid. Maar denk dan vooral verder
dan je eigen gerief.
Al is de Christen vrij naar den geest, daarom is hij nog
niet vrij in de burgerlijke orde. (Calvijn)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten