Belangrijk?

Iedere keer wanneer ik een berichtje plaatst denk ik bij mezelf: zijn er geen belangrijkere dingen op dit moment?
Maar ja, steeds maar over die Corona schrijven is ook niet leuk en ik wil ook niet dat het mij in figuurlijke zin gevangen houdt. Letterlijk is dat al lastig genoeg.
Er zijn wel dingen die ik in de gaten hou zoals de opnames in het ziekenhuis in mijn eigen gemeente en de groei van het aantal besmettingen. En natuurlijk de uitspraken van ene mijnheer T. die in Amerika woont. Een gevaarlijke man maar vaak zo hilarisch.

Waar ik het over wilde hebben: de column van Bert Keizer in de krant (Trouw) van afgelopen vrijdag.
Een citaat daaruit:
‘In de afgelopen veertig jaar is één ding constant gebleven in het euthanasiedebat: elke keer als er een grens werd getrokken, werd die onmiddellijk overgestoken op zoek naar de volgende grens. We gingen van terminaal zieken naar chronisch zieken, toen naar psychiatrisch zieken, toen naar beginnende dementie, toen naar ouderen met een stapeling van klachten, toen naar mensen met gevorderde dementie, en we stopten bij mensen met een ‘voltooid leven.’
Het is natuurlijk wel de vraag of het daarbij stopt maar dat terzijde.
Hier is voor mij duidelijk sprake van een ‘hellend vlak’, door de ervaring geleerd. Maar wij hebben als mensen onderling afgesproken dat zo’n argument in discussies niet geldig is. Het wordt gezien als een drogreden. (7.3 in de lijst)
Nu zat ik mij af te vragen waarom dat zo is.

Wanneer je zo duidelijk kunt aantonen dat er sprake is van zo’n hellend vlak, waarom is het in discussies dan niet toegestaan om het als argument in te voeren?
Klinkt het hier redelijk omdat het achteraf enigszins aantoonbaar is? Of omdat het per stapje wordt benoemd?
Zou het dan wel een geldig argument zijn wanneer je per stap in al zijn redelijkheid kunt voorspellen dat zoiets gaat gebeuren? Maar is dat mogelijk?
Het is een feit dat de menselijke aard tamelijk voorspelbaar is en in dit soort gevallen blijven mensen grenzen zoeken en blijven er ook overheen gaan.

In een ander geval, een theologische, waar ik zelf tegenaan loop is het een opmerking van het type: ‘Hoe kun je nog geloven wanneer je niet vasthoudt aan een schepping in zes dagen. Want waarom zou je de heilsfeiten dan wél letterlijk nemen.?’
Ik heb het zelfs moeten aanhoren dat ik dan geen christen kon zijn.
Dit is een drogreden omdat de tussenstapjes waardoor je van het ene punt op het andere zou belanden totaal gemist worden.  Oftewel de causale verbanden.
Die zijn waarschijnlijk ook niet te geven al ben ik er wel erg nieuwsgierig naar. Mijn ervaring is namelijk heel anders. Maar wanneer ze zouden kunnen worden benoemd lijkt het mij geen drogreden meer.

Dus pleit ik bij deze voor verandering van de retoricaregels.
Het ‘hellend vlak argument’ is voortaan geen drogreden meer mits het per stapje redelijk aantoonbaar is. Het is dan aan de antagonist om daar – redelijk - gaten in te schieten.