dat hij de Pesach vierde in 't gezin.
Het bitter en het zoete in de schalen,
de slavernij en 't nieuw begin.
Hij was het kind dat vragen stelde
van: 'Waarom alles anders deze nacht?'
Zijn vader die elk jaar 't verhaal vertelde
en wat van 't volk toen werd verwacht.
De wijn druipt van de tien plagen.
Het brood is hard en ongezuurd.
Wat kan een mens nog meer verdragen
als slavernij al eeuwen duurt?
Hij voelt de last van 't lam geslacht,
van bloed gestreken aan de post.
Hij ziet de bitterheid van wat Hem wacht,
het offer dat Hem pijn en liefde kost.
Hij heft de derde beker en de wijn
kleurt rood in 't lijden van de tijd.
Hij drinkt de beker leeg, moet deurpost zijn,
met bloed bestreken in de bange strijd.
Hij heeft Egypte nu verlaten.
De rode zee vraagt al zijn bloed.
Dan gaat hij eenzaam door de straten,
de laatste beker tegemoet.
Mw. D. Beijersbergen-Groot
Er staan meer gedichten van haar op gedichtensite.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten