Stay, and let me look at you
It's been so long, I hardly knew you
Standing in the door
Stay with me a while
I only want to talk to you
We've traveled halfway 'round the world
To find ourselves again
September morn
We danced until the night became a brand new day
Two lovers playing scenes from some romantic play
September morning still can make me feel that way
.......
Op mooie septemberdagen zoals deze, wanneer het zonlicht in mijn tuin van helder naar goudgeel verandert heb ik de neiging om September Morn van Neil Diamond hard door het huis te laten galmen.
Het ware beter geweest wanneer ik in een psalm was uitgebarsten maar die spreken niet over die gouden gloed die over mijn nog steeds doorgroeiende en doorbloeiende vermoeide plantjes ligt.
De septemberochtend impliceert dat als vanzelf.
Daarbij dromend over de dingen die passé zijn en voorzichtig de emoties toelatend.
Zie je, ik word er lyrisch van.
Op begrafenissen en crematies kan ik me er ook over verbazen hoe gemakkelijk de stichtelijke en vrome liederen van vroeger zijn veranderd in hedendaagse toppers. Die ook nog eens veel gemakkelijker de emoties bespelen.
En daar houden we van.
Ik hou niet van Claudia en niet van Nederlandstalige liedjes maar op een dag ‘As the final curtain falls before my eyes’ zing ik, denk ik :
‘Mag ik dan bij U?’
God zij dank weet ik het antwoord al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten