In de vakantie heb ik een aantal boeken digitaal gelezen. Dit was er ook één van.
De titel is zijn parafrase van de berijmde psalm 32 , vijfde couplet: ‘Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen.’
In de Statenvertaling (waar Maarten fan van is) of de 'Herziene' staat het volgende:
‘De goddeloze heeft veel smarten, maar wie op de HEERE vertrouwt, hem zal de goedertierenheid omringen.’
Ik wilde het maar even melden.
Tijdens het lezen moest ik regelmatig onbedaarlijk glimlachen. Af en toe was het een feest van herkenning. Niet omdat ik met dezelfde ‘problemen’ zit of zat maar bijna alle kritische essays, die eerder in de jaren 1992 - 1994 en in 1996 - 1997 in het NRC zijn verschenen, bevatten argumenten waarmee men mij op het atheïstenforum regelmatig om de oren sloeg. Kennelijk waren ze zelf niet in staat originele argumenten te bedenken tegen het christelijke geloof.
Dus tsja, veel nieuws bevatte het boek eigenlijk niet. En ik raakte er ook niet echt door van de leg. Duidelijk is dat de schrijver zijn frustraties van zich af schrijft. Hij is boos, ze hebben hem jaren voorgelogen, hoe durven ze.
Het is niet zo dat ik op alle dingen die hij aanreikt een antwoord heb, maar ik heb geen reden om iets wat ik niet begrijp uit mijn leven weg te bannen. Het intrigeert juist.
In het voorwoord (door wie blijft een ?) staat dat kennis van de Schrift hem niet kan worden verweten. Nou, daar valt wel wat op af te dingen. Is dat alleen omdat hij met teksten smijt?
Maarten komt tot de conclusie dat oudste zonen niet deugen; dat wie God ziet zal sterven maar dat Hij wel bij Abraham pannenkoeken eet zonder dat Abraham en Sara sterven; de uittocht kan niet hebben plaats gevonden; het gouden kalf kan niet worden gemaakt van het goud dat de Israëlieten bij zich hadden enz.enz.
Voor de gein zou ik nog eens een ander boek van ’t Hart zelf moeten lezen en dan net zo autistisch als hij met de Bijbel omgaat, aanstrepen wat eigenlijk helemaal niet kan.
Ooit las ik zijn ‘ een vlucht regenwulpen’ maar dat is te lang geleden, dat ben ik grotendeels kwijt.
Als zo’n intelligente man, wat hij ongetwijfeld is, niet verder is gekomen dan op deze manier met de Bijbel om te gaan en het Boek en het geloof om die redenen hebben afgedaan dan vind ik dat wel heel verdrietig en niet van wijsheid getuigen.
Bij hem merk ik net als bij andere antitheisten dat ze vooral zo letterlijk mogelijk blijven lezen want anders hebben ze geen poot meer om op te staan en zakt hun ‘fundament’ weg.
Franca Treur doet het wat vriendelijker en zachtaardiger in haar 'Dorsvloer vol confetti'. Haar verwerpen van het geloof heeft meer te maken met de manier waaróp er werd geloofd door haar medegemeenteleden in haar jeugd.
Voor beiden geldt echter dat ze zich ontdoen van een loodzware manier van geloven waarin geen ruimte is voor een eigen zoektocht. Ze doen het ieder op een eigen manier en zien kennelijk geen mogelijkheden voor een andere manier van zoeken en geloven en sluiten definitief(?) de deur.
Hoe belangrijk is het om open te staan voor vragen en dilemma’s van jezelf en anderen en die niet af te doen met dooddoeners.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten