Het voorjaar komt, de knoppen breken
en bloesems geven taal en teken
De vogels zingen. God wat is dit mooi.
Ook ik wil zingen in mijn alledaagse kooi.
Maar kan niet. Deze dagen staat
tussen de takken Uw bebloed gelaat.
De bomen lopen wonderbaarlijk uit
rond Uw verminkte, naakte huid.
Spijkers die hand en hout doorboren,
de aarde bloeit als nooit tevoren.
Ik hunker naar wat gaande is,
naar opbloei, naar verrijzenis.
Maar kan het voorjaar nog niet aan,
eerst moet de Heer zijn opgestaan.
Jaap Zijlstra
Een beetje vooruitlopend op de stille week, maar in de lijdenstijd. Ik begrijp het dilemma maar eerlijk is eerlijk: ik geef mezelf er minder aan over en geniet intens van elke lente.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten