Dit boek werd mij aangeraden door een liefhebbende zuster….…een biologische. Het was kennelijk nodig. *grinnik* Een beetje sceptisch begon ik eraan want ik hou niet zo van die Amerikaanse zelfhulpboeken, vooral niet wanneer ze door evangelicale christenen zijn geschreven. Van evangelen moet je altijd van alles om een goed christen te zijn en daar hou ik niet zo van. Daar ben ik inmiddels op stukgelopen. Even lekker generaliserend: Ze zijn soms nog erger dan zwarte kousenkerkers. Voor de gein heb ik ooit tijdens een lezing over zo’n type boek de keren zitten tellen dat het woord ‘moeten’ voorkwam, heus, ik kwam veel vingers en tenen tekort. Soms denk ik: fundamentalistisch links sluit weer aan bij fundamentalistisch rechts, dat is ook een soort van circle of life.
Ik heb besloten om vanuit Hebreeën 4 te leven en natuurlijk kan dat niet zonder hulp van Boven.
Eigenlijk stonden er best zinnige en leerzame dingen in dat boek want ik ben ook opgevoed met de idee dat je als Christen altijd liefhebbend en onzelfzuchtig dient te zijn. Altijd moet je klaar staan om anderen te helpen die daar om vragen. Nee zeggen kan niet. En sommigen vragen erg veel. De vrede dient bewaard te blijven.
Ik hoor het nu feilloos wanneer mensen smoezen bedenken om ergens onderuit te komen; het jokkebrokken en eigenlijk gewoon nee willen zeggen. Dat is een veelvuldig gevolg van het geen grenzen kunnen aangeven. Mijn gevolg was een in mijzelf terugtrekken zodat er nu gelukkig weinig aan me wordt gevraagd. Of de dingen doen uit plichtsbesef en er zelf eigenlijk niet bij zijn. Maar soms ontkom je niet aan lastige situaties. Ik herinner me een veeleisende cliënte met MS. Elke verzorger zag er tegenop om naar haar toe te gaan. Maar het moest wel gebeuren zeven keer per week. Jaar in jaar uit. Het werd zo goed mogelijk verdeeld onder elkaar. Om met de zorg te stoppen werd eigenlijk niet overwogen, dat kon niet. En de enkele collega die echt nee zei was het wattenbolletje, de mentaal zwakkere. Het werd haar/hem zeer kwalijk genomen. Verschillende collega’s vertelde me dat ze tijdens de zorg alvast maar liepen te denken aan het menu voor die avond of over de vakantie. Zo leer je je geest te sturen in moeilijke, lastige onontkoombare situaties. Wat of waar zijn grenzen in dit soort gevallen? Daar wordt in het boek niet over gesproken.
In het gewone leven denken we teveel dat we geliefd zullen zijn wanneer we dingen uit verplichting doen. Dat is een verkeerde gedachtegang. Maar velen worden wel zo opgevoed. Soms zijn we bang dat we de gevoelens van anderen zullen kwetsen wanneer we onze grenzen aangeven; dat we als egoïstisch of slecht overkomen of bang zijn om ongeestelijk over te komen. Binnen een christelijke sociale omgeving is dat vanzelfsprekend ook ongewenst.
Zo worden er meer dingen genoemd, maar deze spraken mij het meest aan. Ook wordt ingegaan aan de boodschappen van schuld. In de christelijke wereld weten we daar ook alles wel van; daar zijn we mee gekipt en bebroed. Eigenlijk kent Iedereen het wel, jou tot iets overhalen door je op de een of andere manier een schuldgevoel aan te praten. Hoe dat te onderkennen en daarmee om te gaan wordt duidelijk beschreven.
Het hoofdstuk grenzen stellen aan jezelf vond ik ook wel interessant. Dat is iets waarvan ik altijd dacht dat je die jezelf kon opleggen door pure wilskracht. “Maar”, zo zegt het boek, “dan maak je van je eigen wil een afgod en dat heeft God niet zo bedoeld. Als we alleen maar onze wil nodig hebben om het kwaad te overwinnen dan hebben we geen Redder nodig.”
Daar zit wat in. Dan zou er op de wereld ook minder kwaad moeten zijn. Zo vond ik in het boek van dr. A.H. van Veluw (‘waar komt het kwaad vandaan’) de conclusie van een studie van Rüdiger Safranski die beschrijft wat vele filosofen hebben bedacht hierover. De conclusie is dat er geen bodem is voor het doen van kwaad. De keuze voor het doen van kwaad is onbegrijpelijk en onredelijk. (hfst 3.4) Kun je daar dan tegenop met enkel wilskracht? Nee, daar is hogere hulp voor nodig.
Al met al is het een boek waar je als een kip de handige, bewust wordende graantjes uit moet pikken en de rest laten voor wat het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten