Rode Kelkzwammen

Tijdens een vroege lentewandeling zagen we wat achteloos weggegooide schillen liggen met een felrode kleur. Zo dachten we.

Maar bij nadere inspectie bleken het paddenstoelen te zijn.
Een soort die we nog nooit hadden gezien, net zoals ooit die zwammen in Drenthe. In deze tijd, begin maart, verwachten we ook geen paddenstoelen. 

Via het wereldwijdeweb ontdekte ik dat het Rode Kelkzwammen waren die vroeger heel zeldzaam waren maar in deze tijd steeds vaker voorkomen.
Het was gewoon een plezier aan je ogen om in die, nog betrekkelijk kleurloze natuur zoiets te ontdekken.

Tsaar Poetin

De Corona is totaal verdrongen door de oorlog in de Oekraïne. Keek ik al een tijd geen praatprogramma’s meer vanwege alle coronadeskundigen; nu krijg ik alweer genoeg van alle geweldsdeskundigen.
Mogelijk is wat ik nu ga schrijven al door twintig van die gasten opgelepeld maar de laatste dagen zit ik mij steeds af te vragen waarom de tsaar van Rusland Oekraïne binnengevallen is.
De waarom vraag is de mooiste die er is; kleine kinderen weten dat al.
Is Poetin echt binnengevallen omdat hij weer een groot Rusland wil zoals in vroegere glorierijke dagen? Terwijl hij weet dat in deze tijd, waarin de mensen veel mondiger en beter geïnformeerd zijn dan vroeger elke, zichzelf belangrijk verklaarde mierenhoop streeft naar onafhankelijkheid?
Voelde Poetin zich bedreigd door het westen?
Is ie uit op de grondstoffen van Oekraïne?  Op een groter gebied rond een open zee?

Mensen hebben de neiging om zich met de slachtoffers te identificeren, zie alle – terechte - hulp aan de vluchtelingen. Daar zitten ook weer haken en ogen aan want moslims zitten we weer niet op te wachten met alle mogelijk denkbare hulp. Waarom nu wel? Is dat een ressentiment uit de vorige eeuw?
Is alles echt zo duidelijk als het lijkt?
Waarom staat daar die – naar men zegt – zestig km lange Russische colonne als een gemakkelijk doelwit die niet wordt aangevallen door de Oekraïners?
Wat zit daar werkelijk in die vrachtwagens?

Waarom wordt er gelogen over de zogenaamde doden op dat Slangeneiland? Oorlogsretoriek op social media en het bespelen van de massa, daar is Zelensky goed in en ziet beter dan Poetin het belang daarvan in.
Echt gevaarlijk wordt het wanneer er voor Poetin geen (diplomatieke) weg meer terug is zonder gezichtsverlies. 

Wat krijg ik te zien en te horen, wat speelt er werkelijk en waarom.
Ach, wat ik als politieke en militaire leek kan bedenken dat kunnen de hoge heren die er mee te maken hebben vast ook wel.

05-03
Gisteravond bij Op1 zat Beatrice de Graaf. Zij sprak precies over datgene wat naar mijn gevoel steeds ontbrak in alle discussies. 
Wat drijft Poetin nu echt. Niet dat we in zijn hart kunnen kijken maar Beatrice noemde toch een aantal zaken die Poetin in de loop der jaren heeft uitgesproken en er naar mijn mening ook zeer toe doen.
O.a. zijn verhouding met de Oosters Orthodoxe kerk, hoe hij zichzelf ziet en zijn idealen. 
Interessante informatie maar wat niet wegneemt dat hij heel fout bezig is.

 

De Grote Poort van Kiev

Een muziekstuk van Modest Moessorgski uit zijn Schilderijententoonstelling. Deze muziek schreef hij naar aanleiding van de schilderijen van Viktor Hartmann.

Met ons orkest hebben we ook wel eens delen gespeeld: het Baba Yaga en de grote poort van Kiev.
Een machtig stuk met koraalachtige delen als einde van de tentoonstelling. Het doet mij soms ook denken aan Ouverture 1812 van Tsjaikovski. Daarom hou ik van die Russische componisten. Je hoort er het rijk historische verleden in terug.
Drie maal raden hoe ik daar nu op kom.

Het Russische leger heeft die ‘Grote Poort’ in een snel tempo bereikt. Het val mij tegen van Poetin dat hij heeft doorgezet. En de retoriek die hij gebruikt…..hij is door mijn mand gevallen.
Ik had stiekem toch wel respect voor hem. Grote leiders op deze wereld liegen en bedriegen allemaal wanneer het hen zo uitkomt en hij moet een groot land leiden, maar dit had ik niet verwacht.
Om in deze tijd, wanneer elk land er op uit is om onafhankelijk te worden, te proberen om het grote Russische rijk zoals het vroeger was weer vorm te geven is een utopie. Had Poetin mij eerst maar om raad gevraagd dan zou ik hem dat gezegd hebben.
Misschien had Angela Merkel nog iets kunnen betekenen.

Al die demonstraties helpen ook geen fluit maar geeft mensen een idee dat ze iets doen. Daar houden we van. Of al die sancties enig effect zullen hebben is ook nog de vraag. Het bevriezen van de tegoeden van de ‘tsaar’ lijkt mij ook een lachertje. Die heeft hij allang veilig gesteld. Zulke oorlogszuchtige stappen bedenk je niet in een dronken bui. Hij is er al jaren mee bezig geweest. Gesprekken met Erdogan en Xi Jinping enzo.

Rutger Bregman is ook geen profeet gebleken door te stellen dat een conventionele oorlog er niet meer zou komen omdat dat te duur zouden zijn.
En Nederland is er trots op dat ze Stinger luchtdoelrakketten hebben gestuurd naar Oekraïne. Het wordt breed uitgemeten in het NOS journaal. Nog even en Poetin staat op de Dam.
Of hij schiet een raketje af richting Pernis.
Eéntje is genoeg want de bommen liggen er al.
Nu stop ik met politiek geleuter want ik weet in deze tijd niet meer wat er nu waar is en wat niet met al dat fake nieuws. Niets en niemand is meer te betrouwbaar.

Verdrietig is het allemaal wel. Hoeveel mensenlevens gaat dit weer kosten? Zelfs de muziek heeft er onder te lijden. Valery Gergiev is niet meer welkom wanneer hij geen afstand neemt van het handelen van zijn grote vriend.

We wachten het af en bidden voor alle nabestaanden van de slachtoffers.

He’s got ev’rybody in His hands.
He’s got the whole World in His hands.

Sneeuwklokjes

 

Brother, joy to you!
I've brought some snowdrops; only just a few,
But quite enough to prove the world awake,
Cheerful and hopeful in the frosty dew
And for the pale sun's sake.

 

Christina Rossetti
(1830 – 1894)

Geestelijk Lied

Ik geloof niet in U, Heer, maar ik heb het
zo nodig in U te geloven dat ik vaak met U praat
en U om iets smeek alsof U bestond.

Ik heb het zo nodig Heer, dat U bestaat
dat ik in U begin te geloven – en geloof
in U te geloven terwijl ik in niemand geloof.

Maar achteraf word ik wakker of denk wakker te worden
en dan schaam ik me voor mijn zwakheid en ik
verfoei U. Ik spreek tegen U die niemand bent.
Ik spreek kwaad van U alsof U iemand was.

Wanneer ben ik wakker, Heer, en wanneer slaap ik ?
Wanneer ben ik het wakkerst, wanneer slaap ik het meest?
Is niet alles een droom, droom ik niet wakker of slapend het leven?
Word ik ooit wakker uit deze dubbele slaap
en leid ik dan, ver van hier, het echte leven,
waar slaap en slapeloosheid maar leugens zijn?

Ik geloof niet in U Heer, maar als U er bent, kan ik
U het beste van mij enkel geven door te zeggen
dat ik niet in U geloof. Wat een vreemde, harde vorm van liefde!
De pijn niet te kunnen zeggen: ik geloof.

Ik geloof niet in U Heer, maar als U er bent, leid me
eens vooral uit deze waan; laat mij goed
Uw gezicht zien!

Neemt U mij mijn nietige liefde
niet kwalijk. Maak dat heel mijn wezen zonder einde
en zonder woorden tot U kan zeggen: U bent. 

Josep Palau I Fabre 
(1917 – 2008)

Vanwege de week van de poëzie die vandaag is begonnen.
Dit prachtige gedicht kun je ook kort samenvatten met de woorden uit de Bijbel die Jaïrus uitsprak: ‘Ik geloof Heer, kom mijn ongeloof te hulp’. (Markus 9: 24)
Het dilematische besef van elke gelovige, denk ik. En dan dat mooie einde: U bent.

 

Vorstelijk personages

en andere geschriften.
Geschreven door Hilary Mantel.
In september 2021 verschenen in een Nederlandse vertaling. Ik las een digitale editie.

In het Engels in het in 2020 verschenen en zijn het ‘Mantelpieces’ wat ik leuker vind.
Het zijn verschillende stukken, geschreven naar aanleiding van een boek of een personage.
Geen recensies in de strikte zin van het woord maar meer zoals ik schrijf, associërende stukken naar aanleiding van iets of iemand. Alleen doet zij dat ietsje uitgebreider en beter doorwrocht.

Ik ben verliefd geworden op haar schrijfsels sinds de 'Cromwell Trilogie'. Ze heeft een enorm ruime woordenschat, een beeldend vermogen, een kritische geest en onderkoelde humor.
Ze is bij voorbeeld verbolgen over de opmerking van Virginia Woolf in ‘On Being ill’ dat de taal om over ziekte te schrijven zo gebrekkig is.
En dan trekt Hilary even een blik open….

Verschillende personen passeren de revue: Rousseau, Danton, de laatste heks van Engeland, de maagd Maria, de moord op de kleine James Bulger, een ervaringsverhaal na een zware operatie, Madonna en vele anderen.
Allemaal met de nodige humor en scherpzinnigheid.

Het verhaal over haar periode in een ziekenhuis (Een ontmoeting met de duivel) sprak me enorm aan. Ik heb -gelukkig-  alleen maar weet van de andere kant; de kant van verpleegkundigen.
Wanneer ze na een zware buikoperatie weer langzaamaan mobiel wordt gaat ze schrijven en tijdens het verbinden van haar wond, schrijft ze gewoon in haar hoofd. Zo is een boek over Thatcher ontstaan. Want pijn aangeven dat is een beetje moeilijk: ‘Ik wil het ze naar de zin maken en mijn pijn afstemmen op hun behoeften.’

Hilary is Rooms Katholiek opgevoed maar nu ongelovig én spiritueel. Ze gelooft wel dat er een metafysische wereld is. Dat ze het Rooms katholieke geloof achter zich heeft gelaten maakt dat ze  kritisch schrijft over de ‘heilige anorexia’ van Theresia van Lisieux  en Gemma Galgani en over Maria.

‘In de ogen van buitenstaanders lijkt de Mariacultus misschien een onschuldige, alleraardigste traditie, maar zij legde een gruwelijke druk op het leven van ieder katholiek meisje, en in de geest van elk katholiek jongetje plantte zij een ideaalbeeld waaraan een vrouw onmogelijk kon voldoen.’

En over het woord ‘alma’ uit de Bijbel wat jong meisje betekent en niet maagd schrijft ze: ‘de vroeg christelijke denkers waren erop gespitst de joden duidelijk te maken dat zij hun eigen Schriftuur niet snapten.’

Het stuk over de Engelse royalty’s deed nogal wat stof opjagen toen het boek uitkwam. Ze zou nu weer opnieuw munitie genoeg hebben om er over te schrijven gezien de laatste ontwikkeling rond Andrew.
Ik kan me de foto ook nog herinneren van Diana toen haar verloving bekend werd gemaakt met Charles.
Ze was omgeven door kleutertjes van de school waar ze werkte en de fotografen hadden haar gepositioneerd met tegenlicht zodat haar benen door haar rok te zien waren.
‘Het was de eerste ontering’.  
Verder heeft ze niet zo heel veel met het koningshuis en schrijft pittige dingen: ‘Ons huidige koninklijke huis heeft niet de voortplantingsproblemen die panda’s hebben, maar panda’s en vorstelijk personen zijn even duur om in leven te houden en even slecht aan de huidige omstandigheden aangepast.'
Dan begrijp ik dat de koninklijke familie bepaald 'not amused' is.

Fijn dat ik nog een trilogie van haar heb liggen.
Over de Franse revolutie.
Ik verheug me erop.

Mijn Voice

Wat een heerlijke week; eindelijk konden de praatprogramma’s gevuld worden met andere deskundigen in plaats van die over Corona. Verandering van spijs doet tenslotte eten.

Nu serieus: wat een narigheid. Na alle aankondigingen had ik niet de behoefte om ook nog dat programma 'Boos' uit te zitten. De belangrijke stukken komen in allerlei andere programma’s toch wel langs.
Heel aandoenlijk vond ik John de Mol. Dat hij een oproep deed naar jonge vrouwen om toch vooral hun mond open te trekken, want heus er is hulp…..en op die manier weer het probleem bij de vrouwen neerlegde.
Ik geloof echt dat hij het meende en dat hij bij zichzelf overtuigd was dat hij zich goed en integer opstelde. Dat is namelijk het probleem bij veel mannen.
Ze kunnen niet anders kijken.
In dat brein zit iets wat omgezet moet worden. Dat is nog niet iedereen gegeven.
Kennelijk hadden de vrouwen uit zijn bedrijf dat net zo geïnterpreteerd, gezien de grote advertentie in het AD met de tekst: ‘Beste John, het ligt niet aan de vrouwen’.

Zo kom ik weer op de man/vrouw verhoudingen.
Eva heeft door de eeuwen heen veel schuld gekregen. Zij was de eerste die ongehoorzaam was. Paulus zegt dat ook ergens beschuldigend. Tenminste: zo voelt dat.
Ik vond het ook altijd raar dat Adam daarop werd aangesproken.
Ik heb het ook leren zien als een compositoire reden: de eerste Adam en de tweede Adam enzo.
Maar nu zie ik ook iets anders.
Mijn visie op dat verhaal uit Gen 3: wanneer God de mens roept en vraagt wat hij gedaan heeft begint Adam, dus nu echt de mannelijke mens, meteen met de schuld afschuiven op Eva.
Misschien vond God dat wel veel erger dan het ongehoorzaam zijn op zichzelf.
 
Zie het patroon: geboden overtreden………….de schuld afschuiven.

Nu begrijp ik ook dat koning David een man naar Gods hart was ondanks dat hij zo ongeveer alles heeft gedaan wat God verboden had.
Hij erkende zijn schuld.
Bij zijn overspelige relatie gaf hij niet de schuld aan Bathseba maar (oké, na wat haken en ogen, het kwam niet direct uit hemzelf) aan zichzelf.
Terwijl ik verschillende dominees in preken heb horen zeggen dat Bathseba ook niet deugde om onder de ogen van David te gaan baden. Yeah…. Zo diep zit dat speciale kronkeltje.
Helaas is dat schuld afschuiven op de vrouw maar door gegaan, eeuwenlang. Vrouwen is aangeleerd om zich maar schuldig te voelen. Voortdurend is dat bevestigd; tot het een deel van onze identiteit is geworden.

Maar wellicht gaat het nu veranderen. In mijn bewuste vrouwenleven is de Me-too beweging een eerste golf, dit is een tweede. En waarschijnlijk zal het door verschillende golven weer dóórschieten wat ook weer ongemakkelijk zal worden.  These-antithese-synthese
Om dan te eindigen in een rechtvaardig evenwicht.

Ik weet het: een ongenuanceerd bericht maar om dingen helder voor het voetlicht te krijgen moet dat soms.
En er is ook nog  een wereld van misbruikte jongens die nog opengebroken moet worden. Want dat zal vast niet voorbehouden zijn geweest aan de RK kerk.

I have a Dream.

31-01-22
nog een toevoeging die voor mij ook weer veelzeggend is:
gisteravond hoorde ik in een preek over Simeon en Anna in de tempel (Lukas 2) dat Simeon zo blij was toen hij door de Heilige Geest, in de baby Jezus herkende. Want ja, sinds vierhonderd jaar was er geen profeet meer opgestaan dus dit was een geweldig moment.
Terwijl ‘naast’ hem de profetes Anna stond die daar al tig jaren in diezelfde tempel kwam.
Dus……met welke ogen lees je?