Dit boek is ook een terugblik op haar geschiedenis maar dan in een breder
verband dan in 'De Schaamte'.
Aan de hand van enkele foto’s blikt ze terug op haar leven en de wereld om haar
heen in die tijd.
Daarmee zet zij weer een mooi tijdsbeeld neer. Uitgebreider dan in het vorige
boek wat ik las van haar.
Wel jammer dat ze veel kunstenaars, tv programma’s en politici uit Frankrijk
noemt. Dat is natuurlijk wel leuk voor de Fransen maar mij zegt het niet zo
veel.
Ooit schreef Virginia Woolf ook een boek met dezelfde titel. Dat heb ik nooit gelezen maar uit recensies
begrijp ik dat het boek ook een flinke periode beslaat uit de geschiedenis.
Bij kunstenaars is dat geen jatten maar geïnspireerd worden door….
Bij haar vorige boek wat ik las (De Schaamte) kwam bij mij nogal eens de vraag op
waarom ze de Nobelprijs had gewonnen. Nu begrijp ik dat beter.
Ze schrijft heel beschouwend en afstandelijk – over zichzelf in de derde persoon
- , maar toch intens en vaak zo herkenbaar.
‘Ze wil het geheugen van het collectieve geheugen
terugvinden in een individueel geheugen, en zo de geleefde dimensie van de
Geschiedenis uitdrukken.’
Een collectieve autobiografie zo las ik ergens.
Ik denk dat dat de lading wel dekt.
Het was best veel wat in deze beschreven jaren zich allemaal
ontwikkelde.
‘Er was een typische vrouwengevoel aan het verdwijnen, het gevoel van
natuurlijke inferioriteit.’
Iedereen was bezig om zichzelf uit te vinden, het consumerende kopen, de
computer die zijn plek veroverde en later de cd, dvd en smartphone.
De gebeurtenissen in de wereld; zelfs de watersnood in Nederland wordt genoemd.
De ongemakkelijkheid met de diverse rassen die hun plekje kwamen opeisen in
Europa.
Je kunt het zo gek niet bedenken of ze noemt het op een mooie, soms ironische,
verhalende wijze.
Een schitterende uitsmijter waarin ze het heeft over de
jaren zeventig:
‘Hoe je aan zelfexpressie kon doen: door potten te bakken,
te weven, gitaar te spelen, sieraden te maken, toneel te spelen, te schrijven.
Er hing een immens onbestemd verlangen naar creativiteit in de lucht. Iedereen
claimde artistiek bezig te zijn of plannen in die richting te hebben. Het was
een uitgemaakte zaak dat al die bezigheden op de een of ander manier tegen
elkaar opwogen, en wie niet schilderde of dwarsfluit speelde, had altijd nog de
mogelijkheid zichzelf te creëren door in psychoanalyse te gaan.’
Het is een aanrader. Meer dan ‘De Schaamte’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten