Jeannet de Jong:
Zo vaak
heeft hij haar hand al vastgehouden,
als ze niet slapen kon
en bang was voor de nacht.
Zo vaak
al naast haar bed gezeten,
gewiegd, gezongen en
gewacht.
Maar deze nacht
kon hij haar niet beschermen:
zijn meisje, toegedekt
onder beton en bloed.
Toch waakt hij stil
in eindeloze uren.
en houdt haar hand nog vast
zoals een vader doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten