Just because I'm quiet........... doesn't mean I don't have a lot to say

zaterdag 15 mei 2021

Het bal der gekken

 


Heet van de naald; dit boek van de Franse Victoria Mas. (1987)  Ze schreef het in 2019 en het is in april vertaald in het Nederlands en nog achttien ander talen.
Oorspronkelijke titel: ‘le bal des folles’ en ik las een digitale editie*.
Ze heeft al vele prijzen in de wacht gesleept en de filmrechten zijn ook al verkocht zo las ik ergens.
Victoria heeft een master in allerlei letteren en dit is haar debuut als schrijver.
Op de cover staat ’roman’ maar ik zou het eerder een wat groot uitgevallen ‘novelle’ willen noemen.



Een mooi verhaal met een beperkt aantal (hoofd)personen De sfeer is kil door de sneeuw en regen en het speelt zich af in een aansprekende periode: de ‘belle epoque’, in het ‘Hôpital de la Salpêtrière' in Parijs.

In die tijd een gekkenhuis wat eerder door Lodewijk de Veertiende is gebouwd als Salpeterfabriek.  Salpeter is een onderdeel voor de fabricage van buskruit.

Tegenwoordig, na een fusie, heet het ziekenhuis: Hôpital de la Pitié-Salpêtrière.
Op Wiki las ik dat prinses Diana daar is overleden in 1997.
Victoria heeft haar huiswerk goed gedaan en daar hou ik van. Haar observaties zijn ook heel boeiend. Want wat zij in het leven met haar scherpe blik ziet heeft ze hierin verwerkt.
De artsen die in het boek voorkomen hebben daar werkelijk gewerkt en sommigen hebben ‘naam’ gemaakt.
Een paar namen: Jean Martin Charcot, Sigmund Freud, Gilles de la Tourette en Philippe Pinel. 

De hoofdpersonen zijn de hoofdzuster Geneviève en de burgerdochter  Eugénie.
Eugénie wordt tegen haar zin opgenomen, zoals dat lange tijd gebruikelijk was met eigenzinnige, dus lastige vrouwen. Er ontstaat een band tussen die twee en verder verklap ik daarover niets.
Er gebeuren allerlei dingen in de aanloop naar- en op het jaarlijkse bal van de ‘gekken’ waarbij heel de aristocratie van Parijs wordt uitgenodigd.
Het zijn experimenten van Dr. Charcot omdat de vrouwen zich zo vervelen. Het begin van de bezigheidstherapie. Ze mogen zich voor dat jaarlijkse bal naar hartenlust uitleven in het maken en vermaken van kostuums, verkleden en opsmukken.

Aan de ene kant de 'dwazen' en aan de andere kant de 'aristocratie'. Je vraagt je af wat die etiketten nu werkelijk betekenen en welke lading ze dekken.


Punt van kritiek: de karakters blijven te vlak naar mijn smaak en daardoor is het boek te dun. En de lantaarnaansteker hoeft voor mij niet zo vaak langs te komen. 

 

* Omdat het lastig is geworden om foto’s van het www te kopiëren maak ik een foto van mijn beeldscherm van het bewuste boek. Wie geen gezeur wil moet dan maar slim zijn. Nu is het mijn foto.
Voor zolang deze mogelijkheid duurt. 

 

 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten