Teder en jong, als werd het voorjaar
maar lichter nog, want zonder vruchtbegin
met dunne mist tussen de gele blaren
zet stil het herfstgetijde in.
Ik voel alleen, dat ik bemin,
zoals een kind, iets jongs, iets ouds,
eind of begin? Iets zo vertrouwds
en zo van alle strijd ontheven,
maar als de lente van de dood.
De kruinen ijl, de stammen bloot
en dit in stilte door mist omgeven.
M. Vasalis (1909 – 1998),
uit: ‘verzamelde gedichten’
Vanwege de ‘Global Warming’ (?) zouden we boven dit gedicht ook gemakkelijk ‘November’ kunnen zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten