Aanslag Parijs

Ontzetting, verbijstering en verontwaardiging alom over de aanslag in Parijs, gisteren, op een aantal journalisten van een satirisch magazine door moslimextremisten. 12 doden, 11 gewonden waarvan vier ernstig. Koelbloedig neergeschoten tijdens een vergadering.

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed, en de discussies zijn in de afgelopen jaren al vaker gevoerd.
Persoonlijk vind ik het niet fijn en soms ook kwetsend wanneer Jezus of God belachelijk wordt gemaakt. Ik kan me wel wat voorstellen bij die onvrede onder moslims. Maar ik ben er van overtuigd dat God Zichzelf wel kan verdedigen* en Allah kan dat kennelijk niet. Althans, zo denken zijn onderdanen. Daarmee diskwalificeren zij hun god.

De Islam is een ‘jongere’ religie. Hoe deden wij het in het jaar 1393? ( 622 jaar geleden ) Toen waren wij, christenen ook niet van die lieverdjes. Nog steeds niet.
Op fora zei ik dan meestal: ‘ach, geef ze nog 622 jaar, dan zijn ze net zover als wij, nu’.
Ja, sarcasme.

De sterkste cartoon vind ik deze:

Van wie hij is weet ik niet; mogelijk 'Banksy' (?). Er zijn er verschillende soortgelijken getekend door cartoonisten wereldwijd.
Het is mooi, massale acties tegen onrecht.
Want dat blijft het.










*12-01-15

nog weer eens verder denkend na de indrukwekkende Parijse Mars : Ik heb een paar cartoons bekeken van Charlie Hebdo. Daar word je, als gelovige niet altijd blij van.
Het OT staat bol van Goddelijke acties waarbij andere volkeren worden ingezet om Israël weer eens bij de les te krijgen. Heeft God nu ingegrepen en gebruikt Hij moslimfundi’s ?
Maar nee, sinds Jezus is alles veranderd. In het NT lees ik dat soort dingen niet meer. Sinds die tijd is er de oproep om de andere wang toe te keren, jassen te geven, extra mijlen mee te lopen en vurige kolen op hoofden stapelen.
Juist door goed doen moeten we het kwaad overwinnen.
Wanneer alle gelovigen dat heel idealistisch zouden doen worden we waarschijnlijk wel door de Taliban, IS en Boko Haram van de kaart geveegd. Dilemma.

Moeten we dan rekening houden met de zwakkeren in het (moslim) geloof zoals Paulus ons oproept en zulke tekeningen, schrijfsels en opmerkingen in cabareteske optredens niet meer maken want we wéten toch hoe kort de lontjes kunnen zijn?
Zo wordt veel gedacht, merk ik om mij heen.
Maar dat is ook niet goed denk ik. Het principe van vrijheid van meningsuiting moeten we hoog houden. Als gelovigen hebben we die ruimte ook en de vrijheid die je voor jezelf wilt moet je ook anderen gunnen.
Maar een beetje rekening houden met elkaar is wel gewoon boerenfatsoen.
De volgende vraag is dan meteen: waar ligt de grens?
En dat weet ik dan weer niet.