Lost Love

Dit gedicht kwam ik weer tegen. Het laatste couplet van dit gedeelte is het meest bekende en het raakt mij iedere keer weer. Ik zou Tennyson echter tekort doen wanneer ik alleen dat couplet zou plaatsen. Het complete gedicht 'in Memoriam A.H.H.' (ter herinnering aan zijn beste vriend en zwager) is enorm lang; dit is deel XXVII en de eerlijkheid gebied mij te bekennen dat ik het nooit intensief helemaal heb gelezen.

I envy not in any moods
The captive void of noble rage,
The linnet born within the cage,
That never knew the summer woods;

I envy not the beast that takes
His license in the field of time,
Unfetter’d by the sense of crime,
To whom a conscience never wakes;

Nor, what may count itself as blest,
The heart that never plighted troth
But stagnates in the weeds of sloth;
Nor any want-begotten rest.

I hold it true, whate’er befall;
I feel it, when I sorrow most;
It's better to have loved and lost
Than never to have loved at all.


Alfred, Lord Tennyson
(1809 - 1892)
een site met meerdere gedichten.