Geld is de wortel?

Jammer, jammer, jammer. Gemiste kans voor de christenheid in Nederland.
Ds. (?) Jan van de Bosch kent zijn Bijbel niet.

Hij maakte de uitglijder bij de Pauw en Witteman uitzending van 29-10-13.
Tijdens een discussie met Marike Stellinga over de crisis bij de Rabobank interrumpeerde hij met de opmerking dat in het Boek dat hij zegt dagelijks te lezen, staat dat geld de wortel is van alle kwaad.

Nee Jan, geld is niet de wortel van alle kwaad. Marike reageerde keurig: het is de smeerolie van de wereldeconomie.
Geldgierigheid is een wortel van alle kwaad. (1 Tim 6: 10)

Het kwaad zit niet in muntstukken/briefjes of financieel plastic. Dat kan helemaal niet. Dat is dood materiaal en heeft geen moraal.
Het kwaad zit in het morele wezen dat mens heet.

uitzending gemist
Terug te zien op ongeveer 13.40

De rest van het programma heb ik gemist; ben in slaap gevallen.

Stijltje pik

Er zijn van die dingen in het leven die iedere keer je pad kruisen. Zo heb ik ooit van mijn zus een tip gekregen van een vrolijke kunstschilder: Gerdine Duijsens.
Zij schildert inderdaad op een manier dat je er vrolijk van wordt. Bij veel van haar schilderijen krijg ik inwendig de slappe lach. Het is een beetje Fiep Westerdorp ,de tekenaar van Jip en Janneke, maar dan voor volwassenen.
Jip en Janneke zijn bijna altijd ‘en profile’ afgebeeld maar je kunt je voorstellen dat wanneer ze ‘en face’ getekend of geschilderd worden ze er enigszins uitzien als de figuren van Gerdine.

Regelmatig loop ik met mijn dochter door de ’Woonstore’ en laat ik daar nu hetzelfde type schilderijen zien hangen. Maar dan van Theo Broeren.
Hoe zit dat. Wie heeft het van wie ‘gepikt’. Dat bleef maar in mijn achterhoofd hangen.
Wat een heerlijke uitvinding is het internet dan weer. Gewoon jezelf de tijd gunnen om erachter zien te komen.
En jawel: Een bericht in een regionaal krantje schept duidelijkheid:
“eerlijk duurt het langst; Kunstenaar Gerdine Duijsens wint in hoger beroep rechtszaak tegen diefstal gedachtengoed en verplettert copycat Theo Broeren uit Oss”

Maar dan in juni van dit jaar een persbericht van het tegenovergestelde.

Je zou je penselen toch aan de wilgen hangen?
Als ik het allemaal goed begrijp is er toegeslagen in de tijd dat de man van Gerdine overleed en zij even niet in staat was om te werken.
Gerdine liet het er niet bij zitten, klaagde Theo aan en kreeg in eerste instantie gelijk. Ze kon aantonen dat zij eerder was met die stijl. Theo moest dokken. Die arme Theo kon toen niet meer slapen. Ach, ach.
Helaas besliste de Hoge Raad weer anders.
“Stijl is niet te beschermen, de auteurswet geeft geen exclusief recht aan degene die in de volgens hem kenmerkende stijl werkt”, besloten de rechters van dit hoogste rechtscollege. Ook niet als hetzelfde materiaal wordt gebruikt of als er wordt gewerkt in ‘dezelfde methode die een bepaald artistiek effect oplevert.'

Het opent wel perspectieven…..wie zal ik eens gaan na-apen om mezelf te verrijken?
Nee, ik ben toch te trots om me tot zoiets te verlagen. Blèèèèh……
Zijn schilderijen blijven maar fijn in de ‘Woonstore’ hangen.
Ze zullen mij niet meer tot inwendig grinniken kunnen verleiden.

Vanwege het copyright waag ik me niet aan een voorbeeldplaatje.
De geïnteresseerde kijkt zelf:

Gerdine Duijsens
Theo Broeren

Paddenstoelen

"Ze doen zich aan je voor vanzelf-
sprekend, op het moment van
verwachting zich vlezig onder-
scheidend van vergeeld blad."


een dichtregel uit een gedicht van Anna Enquist.

Hemel en hel

Geschreven door de IJslander Jón Kalman Stefánsson in 2007.
Het werd in het Nederlands vertaald in 2010. Ik las de derde druk uit 2013.

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit moe ben geworden van een boek. Deze keer werd ik het.
Er staan zoveel mooie zinnen in dat het eigenlijk teveel is. Net zoals je je woonkamer of tuin volzet met eyecatchers. Hondsmoe word je daarvan. In een tuin heb je nietszeggend groen nodig om de blikvangers tot hun recht te laten komen. Zo moet dat denk ik ook in een boek.
Desalniettemin is het een mooi boek dat helaas op ongeveer twee derde inkakt. Je zou kunnen zeggen dat je vanuit de hemel in de hel belandt maar dat is vast niet de bedoeling. Door dat laatste deel moest ik me echt heen slepen.
Ik begrijp daar ook de bedoeling niet van. Is het een opmaat voor volgende boeken? (ja dus) Of gewoon een verkeerd ingeschatte spanningsboog?

Alle mensen in het boek hebben een naam behalve de hoofdpersoon: De Jongen.
Deze jongen maakt mee hoe zijn beste vriend, Bardur indirect overlijdt aan een boek. De Jongen neemt het als taak op zich om dat boek (Paradise Lost van Milton) terug te brengen bij de rechtmatige eigenaar. Daar verzandt het verhaal, naar mijn mening, in teveel bij-verhalen. De Jongen verliest in zijn vriend het Paradijs waar ze beiden met hun gevoel voor proza en poëzie in leefden, maar dat hij in een hel belandt kan ik ook weer niet zeggen.
Het verhaal speelt zich af rond 1885 want Emile Zola heeft net een roman gepubliceerd. (P 24)
De (atmos)sfeer uit het IJslandse van de eind negentiende eeuw is een sfeer van hard werken, ijzige kou, nattigheid en een rauwe natuur. Die drong zelfs tot mijn botten door. Heel knap gedaan.

Dan toch maar even een paar van die prachtige diepzinnige zinnen:
‘Ons bestaan is een niet-aflatende zoektocht naar oplossingen, want wie soelaas, geluk zoekt probeert al het slechte verre te houden. Sommigen begeven zich op een lange, moeilijke zoektocht en vinden het misschien nooit, behalve een doel, bevrijding of troost in de zoektocht zelf en wij, de anderen, bewonderen hun doorzettingsvermogen, maar we hebben zelf genoeg problemen met puur overleven en nemen dan liever Chinees levenselixer in plaats van te zoeken, maar we vragen constant wat de kortste weg naar geluk is en we vinden het antwoord in God, de wetenschap, brandewijn, Chinees levenselixer.’

‘Wie sterft verandert ogenblikkelijk in een verleden. Het doet er niet toe hoe belangrijk een mens was, hoeveel goedheid en wilskracht hij bezat en hoe ondenkbaar het leven zonder hem is: de dood zegt tik ik heb je, het leven verdwijnt in een fractie van een seconde en de mens verandert in een verleden. Alles wat met hem is verbonden wordt herinnering die je poogt niet te vergeten, want vergeten is verraad. Vergeten hoe hij koffie dronk, Vergeten hoe hij lachte. Hoe hij opkeek. En toch vergeet je. Het leven eist dat. Je vergeet onverbiddelijk en dat kan zo’n pijn doen dat je hart steekt.’

En dan ook nog mooie passages over ‘woorden’ en het (on)belang daarvan, maar dat leest een ieder maar zelf.

Inzicht

Eens….heel lang geleden, ben ik tot de conclusie gekomen dat het ultieme doel dat God met ons leven heeft is om tot inzicht te komen en te leren wat Liefde is.
Dat staat allemaal in een eerder blogje .
Vorige week werd ik, terwijl we nota bene met het boek Prediker bezig waren geconfronteerd met verzen uit de Colossenzen brief.
Tot mijn stomme verbazing staat het daar gewoon zwart op wit!
Altijd overheen gelezen.
Naardense vertaling:
'opdat hun harten bemoedigd worden en zij in liefde samengevoegd blijven
en komen tot alle rijkdom van het volledige inzicht, tot kennis van het geheimenis van God,Christus, in wie alle schatten van de wijsheid en kennis verborgen zijn.'

Tot alle rijkdom van het volledige inzicht, tot kennis van het geheim van God, Christus
Dat is niet mis. Ook nog heel inspirerend om voor te leven. Voor mij dan.
Heeft de schrijver van deze brief het van de Griekse wijsgeren (Aristoteles in het andere blogje) overgenomen of was het in die tijd een algemeen denken?
Dan zijn we er wel ver vanaf geraakt.
Zelf ben ik grootgebracht met de abstracte kreet dat ons doel is om tot eer van God te leven. Wat dat dan precies inhield is mij nooit zo duidelijk geworden en is het nog steeds niet.
Tot inzicht komen en wijsheid verkrijgen is voor mij veel concreter. Misschien komt het allemaal wel op hetzelfde neer, Christus kennen, in wie alle wijsheid en kennis verborgen zijn maar deze woordkeus is directer en land bij mij een stuk beter.
Het wonderlijke is dat de concordantie van de Statenvertaling het woord ‘inzicht’ helemaal niet kent, meestal is het vertaald met ‘verstand’ maar wanneer je het intikt in de concordantie van de HSV .......dan gaat er een wereld open!
'Geef mij inzicht, dan zal ik Uw wet in acht nemen'.........Prachtig toch? Dat gaat naar mijn gevoel dieper dan alleen verstand. Er zijn zoveel mensen met verstand; IQ. Inzicht heeft te maken met IQ en EQ.

Zo vraag ik mij af of Eva daar ook al naar verlangde; dat inzicht.
Dat zij daarom naar die verboden vrucht reikte. Toch werden Adam en Eva gestraft terwijl God het kennelijk wél wil dat wij allen tot inzicht komen.
Greep ze te snel vooruit door tegen het gebod in te gaan? Maar wat is de dimensie ‘tijd’ voor Iemand als God, die daar buiten staat?
Is het theologisch verantwoord om de nadruk meer te leggen op de vormende (‘straffende’) hand van God in plaats van op de overtreding zelf en het geheel meer te zien in kosmische, evolutionaire leerprocessen die uiterst langzaam gaan?

Voorlopig valt er weer genoeg te denken.

Liekens, Spong, Staaij

Alfabetische volgorde.

Met kromme tenen heb ik gisteravond weer naar Pauw en Witteman gekeken. Maar langzamerhand ontspanden ze weer: van der Staaij for president!!
Wat eraan vooraf ging: de datingsite Second Love heef een reclame waarin gehuwde mensen worden opgeroepen om buiten je huwelijk te daten. Dat is in tegenspraak met morele correctheid (geen wettelijke correctheid!)vinden de SGP-jongeren en hebben daarom een klacht ingediend bij de Reclamecode commissie (niet de rechter), die vervolgens is afgewezen.
De SGPartij kwam vervolgens met een, in mijn ogen, ludieke actie: dan moet er bij die reclame een disclaimer/waarschuwing komen net als bij tabak en drank. Iets van: ‘Let op, vreemdgaan dupeert kinderen’.

Het programmaleiding van Pauw en Witteman vond toen dat Kees van de Staaij wel eens in debat zou kunnen gaan met seksuologe Goedele Liekens en advocaat Spong om zijn disclaimer te verdedigen.
Spong was nodig omdat mw. Liekens halverwege verzandde in gebabbel over kaartspelletjes. (wat je toch niet echt verwacht van die bijdehandte tante) Eerst beweert ze dat ze niets heeft met onderzoeken; later beweert ze dat er geen onderzoeken bestaan die uitwijzen dat kinderen getraumatiseerd worden door vreemdgaan van de ouders.
Maar wat ging Spong ook voor gaas.
Hij kwam er niet uit toen van de Staaij aankaartte dat ‘trouw’ zijn aan elkaar toch nog steeds in het Burgerlijk wetboek stond. Spong kwam niet verder dan: waar bemoeit u zich mee als overheid,recht op privacy bla, bla.......
Zo raakten die morele en wettelijke correctheid weer eens door elkaar.

Een walgelijke steek onder de gordel en ad hominem van Spong aan het adres van van der Staaij was wel: “nu weet ik wel dat uw partij een reputatie heeft in het schenden van mensenrechten”
Op de opmerking van van der Staaij dat Spong nog niet positiefs had gezegd over ‘trouw’ antwoordde hij: “nee, waarom zou ik”.
Klaar ben je met zulke mensen in de samenleving.

Wat debatteren betreft kunnen Liekens en Spong nog heel veel leren van van der Staaij. Kees bleef heel kalm en strak bij het onderwerp terwijl de beide anderen teveel niet relevante zijwegen insloegen.
Overduidelijk een gebrek aan goede argumenten.
Om het verder dan nog maar niet te hebben over de badinerende grimassen van Liekens en Spong.
Lichaamstaal is ook altijd een boeiende aangelegenheid.
En je merkt dat mensen bomvol vooroordelen/religiestress zitten over de SGP- clan; oftewel het gelovige deel der natie.

Ik heb het idee dat de SGP er na deze uitzending weer een flink aantal stemmen bij krijgt. Ik ga het ook overwegen. En ik denk ook dat Kees niet meer wordt uitgenodigd bij P&W. Stel je voor dat de SGP een grote partij gaat worden......*grinnik*

Terug te kijken op
uitzending gemist
op 1.56 en 35.35

Kleinzoon

Ik moet het even over mijn kleinzoon hebben.

Hij is nu bijna negen maanden en dol op muziek. Maar ja, welk kind is dat niet?
Eén keer per week ben ik oppas oma en hebben we allebei plezier.
We zitten af en toe samen achter de piano, hij beukend met die kleine knuistjes en dan gieren van de lach.

De afgelopen keer was hij wat verkouden, tanden enzo.......en heb ik het pianoconcert van Grieg opgezet. Hij zag mij rommelen bij de cd-speler en plotseling kwam daar dat tromgeroffel en die (piano)muziek.
Grote ogen, mij aankijken, weer terug naar de cd-speler, lachen en doodstil luisteren. Zijn verrukte oogjes verhuisden om beurten naar de cd-speler en naar mij.
Zo hebben we samen een half uur lang muisstil zitten luisteren.

Zal hij een musicus of een intens genietende luisteraar worden?
Maakt niet uit, we hebben ze allebei nodig.