The Crown

Een Netflixserie waar het één en ander over te doen is. Van dit vierde seizoen was de koninklijke familie  ‘not amused’ na het uitkomen van deze eigen productie van Netflix.
Ik kan me daar iets bij voorstellen. Uit de serie komt een familie naar voren waar ik niet jaloers op ben. Hoe ze anderen behandelen getuigt nou niet altijd van ‘noblesse’. En Charles wordt neergezet als een egoïstische en afgunstige kroonprins die zelf graag in de spotlight staat maar te introvert en gesloten is om daar soepel mee om te gaan.
Ongetwijfeld is er van alles bij bedacht en overdreven om het wat aantrekkelijker te maken. In werkelijkheid zal het allemaal niet zo'n vaart hebben gelopen. De historische feiten kloppen echter redelijk.

 
Het meest schokkende voor mij was dat er twee nichten van de koningin uit de dynastie van ‘Bowes- Lyon’  opgesloten hebben gezeten in een inrichting vanwege een geestelijk beperking. Niemand van de familie heeft ooit naar hen omgekeken. In 1986 en in 2014 zijn ze overleden.
Gelukkig gaat niet alles over Diana en Charles, want daar weten we wel genoeg van al kun je daar ook niet omheen.  De moord op lord Mountbatten, de Falklandoorlog, de politieke acts van Thatcher,  de inbraak in Buckingham Palace  en de strapatsen van prinses Margaret komen allemaal aan de orde.
Alles en iedereen acteerde (acteert?) in ondergeschiktheid ten behoeve van 'The Crown'.
Kun je dat niet? Dan is het exit.

Een glansrol wat mij betreft is die van Gillian Anderson als Margaret Thatcher. In werkelijkheid had ze een wat ronder gezicht – volgens mijn herinneringen – maar de stem en houding herken je uit duizenden.
Een zorgvuldig aangeklede serie waarvan je rustig voor het slapen gaan een aflevering kunt bekijken. De adrenaline giert niet echt door je lijf bij deze serie.

Het vervelende met langer lopende series is de bezetting van de cast. Tussen het tweede en derde seizoen verschijnen er veel nieuwe gezichten en dat is behoorlijk wennen.

Er staan nog twee seizoenen op stapel met weer een nieuwe cast. In de serie gaat de tijd namelijk wat sneller dan normaal. De aftakeling kan dat niet bijhouden. 

The Irishman

Een film van de regisseur Martin Scorses uit dit jaar.
Gezien via Netflix.

Na zo ongeveer alle Spaanse series te hebben bekeken – ik spreek nu vloeiend Spaans *gniffel* - en ook ‘The Crown’ heb ik me gewaagd aan deze misdaadfilm.
Gebaseerd op een boek boek 'I Heard You Paint Houses'. Geschreven door Charles Brandt.
Jimmy Hoffa was een belangrijke vakbondsleider in de VS van de jaren zeventig.
Zijn verdwijning is tot op de dag van vandaag niet opgehelderd en blijft daardoor een raadsel. In deze film wordt een mogelijkheid voorgesteld die volgens de schrijver van het boek door Sheeran aan hem is verteld. Bewezen is het nooit.



Hoffa schijnt banden te hebben onderhouden met de maffia. Al hield hij helemaal niet van Italianen. ‘Ze heten allemaal Tony’
De rol van Hoffa wordt door Al Pacino gespeeld. Het verhaal wordt door de ogen van een naaste medewerker verteld.
Dat is de stoïcijnse Frank Sheeran, the Irishman en oorlogsveteraan. Gespeeld door Robert de Niro. Deze Frank gaat tot de intieme kring van Hoffa behoren op voorspraak van Russell Bufalino.
Rode draad is de reis van Sheeran, Bufalino met hun vrouwen naar een afspraak met Hoffa.
Dan volgen via flashbacks stukken die het tot een geheel smeden.
Bufalino is een rol van Joe Pesci. Even tussendoor: Wat kunnen oudere mannen toch ook foeilelijk worden. *grinnik*
Dan heb je de voor mij klinkende namen wel gehad.

Frank Sheeran is in eerste instantie een medewerker van Bufalino . Maar via Bufalino wordt hij voorgedragen bij Hoffa. Handig voor Bufalino om iemand in het tegenovergelegen kamp te hebben, want Sheeran blijft toch vooral trouw aan hem. Hoffa zie ziet wel iets in Sheeran. Vooral in zijn pokerface denk ik , zijn volgzaamheid en zijn stoïcisme.
Daarom is die laatste scene ook onbetaalbaar naar mijn mening en laat de kracht van Scorsese zien.
Dan zit Sheeran, oud en verlaten door iedereen in een verzorgingstehuis. De meest mannen van zijn tijd zijn overleden. Zijn dochters willen niets meer van hem weten.
Sheeran neemt al zijn misdaden mee het graf in. Zelfs de pastor die hem regelmatig bezoekt vangt bot.
In die laatste scene zie je heel subtiel het verlichte bordje ‘exit’ en dan de kamer inzoomend op Sheeran.
Die man die nooit een spier vertrok voor de meest vreselijke dingen die hij in zijn leven heeft gedaan en die dan aan de verzorgende vraagt of de deur een kiertje mag blijven openstaan.
Er is geen mens zo stoïcijns of er zit nog wel een emotioneel trekje aan.
Ik moest daarbij denken aan Willem Wilmink met zijn gedichtje ‘Dood zijn duurt zo lang’.

Waarom zijn mensen zoals ze zijn?
Waarom doen ze dingen waarvan ze weten dat het niet goed is? Het grootste raadsel van deze film is het raadsel ‘Mens’.

Onbelangrijke zaken?

Een paar ‘onbelangrijke’ zaken die door mijn hoofd spoken.

Als eerste het gedoe rond een dominee in mijn dorp. Even in het heel Kort (door de bocht) :
Hij heeft vorig jaar een brief geschreven aan het gemeentebestuur. Die is ‘gelekt’.  Ophef.
Het programma ‘BOOS’ van BNNVara heeft daar kortgeleden een item aan gewijd met uit het verband gerukte quotes.
Nu doen allerlei geruchten de ronde bij heterofobe homo’s dat alle homo’s uitgebannen dienen te worden.
Maar dat staat helemaal niet in de brief. Je zou er BOOS om worden.
Die brief heb ik en daar staat:
“Het leven in prille aanvang verdient alle bescherming. De praktijk van euthanasie moet ophouden, de zondag niet langer ontheiligd, de roepende zonden die tegen de scheppingsorde indruisen, dienen uitgebannen.”
Het gaat over zonden en niet over zondaren. Want dan zouden we namelijk allemaal 'uitgebannen' dienen te worden. Praktisch gezien best een probleem. Hij bedoelt hier dan ook 'elimineren'. Die zonden , niet de zondaren. 

Die suffe ‘opkloppers’ weten kennelijk het verschil niet.
Ik ben beslist geen fan van deze dominee en ik neem het hem ook zeer kwalijk dat hij het gesprek niet is aangegaan. Gewoon, om deze escalatie te voorkomen.
Maar er wordt hem nu onrecht aangedaan.

Nog iets wat hem zeer kwalijk wordt genomen is een uitspraak uit een preek en als racistisch bestempeld. “En van de bosjesmannen, ja dat zijn geen mensen. Die zijn zwart. Die ook hoor, die moren.”
Die preek heb ik ook een stukje beluisterd*; helemaal is echt teveel gevraagd en hij drukt zich ongelukkig uit maar hij zei feitelijk dat ook Bosjesmannen in de hemel konden komen. Daar is echter behoorlijk in geknipt omdat het dat journaille beter uitkwam.
Het gewraakte stuk ging over Psalm 87 en over mensen die in de hemel zijn en ik citeer grofweg:
‘Uit alle natiën en tongen, dus uit alle naties, geslachten en volken, die staan voor de troon en voor het Lam.[..] Dus uit Nederland, Engeland, Schotland, de Oekraïne en de Baptisten. Ja laat ik die ook maar noemen, maar wel de rechtzinnigen. (waarbij ik zachtjes moest grinniken)
Nou, de Indianen slaan we maar over…nee, daar ook van en van de Bosjesmannen, nou ja, dat zijn geen mensen, die zijn zwart……die ook hoor! De moren, ja die zijn er ook.”

Een ieder mag nu zelf haar/zijn conclusies trekken.
Fact checking is een schone bezigheid.

30 maart 2022: Na allerlei rechtszaken die tegen deze dominee waren aangespannen is hij vandaag ontslagen van verdere rechtsvervolging. Zijn uitspraken zijn gedaan in het kader van religie en waren niet onnodig grievend.
Gelukkig maar.

 

Mijn volgende ‘onbelangrijke  zaak’ is het al veel besproken interview van Oprah Winfrey met prins Harry en Meghan. Ze waren allemaal helemaal ondersteboven van een opmerking uit koninklijke kring over de vraag naar de huidskleur van de toekomstige Archie.
Dat kan ik niet factchecken maar ik kan me zo voorstellen dat zoiets uit een geintje wordt gezegd. De roodharige Harry met de donkere Meghan is tenslotte een bijzondere (mooie) kleurencombinatie.
Tweede zoon Cathy is blond met bruine ogen. Hij is getrouwd met een blonde vrouw met bruine ogen. Ik was heel nieuwsgierig naar mijn kleinkinderen. Alle drie zijn ze heel blond met bruine ogen. Prachtig!
Maar zelfs Oprah vergat haar journalistieke vaardigheden om kritisch door te vragen en was onthutst alleen al bij de hint naar het R- woord. Nu wordt het weer zo opgeblazen. 
Nu is 'the Firm' bepaald geen underdog en ik heb 'The Crown' ook gezien maar ik probeer de zaken toch wel graag eens vanuit een andere kant te bekijken. 

Wat Meghan helaas haar leven lang met zich mee zal dragen en wat zich tegen haar kan keren is het feit dat ze actrice was.

* oudste zoon had juiste de preek en meer precieze tijd van de uitspraken voor me opgezocht.
 

Maanlander

In een berichtje op nu.nl las ik vorige week dat India een maanlander had gestuurd, naar de maan. Selbstverständlich, anders heet het geen maanlander.
Maar deze is gecrasht bij de landingspoging. De Vikram.
Jammer.

Het geweldige team van de NASA kon in eerste instantie de brokstukken niet terugvinden maar met medewerking van slimme amateurs is dat uiteindelijk wel gelukt. De brokstukken konden worden gelokaliseerd.
Wat geweldig allemaal! Wat een technisch vernuft!
En nu?

Welk doel had dit vinden van de brokstukken? Alleen maar het etaleren van kennis en technische mogelijkheden? Het weten?
Of wordt er nu een andere maanlander of iets dergelijks uitgerust om de troep te gaan opruimen?
Wat staat en ligt er eigenlijk inmiddels al allemaal op die maan?

Toen ik daarnaar op zoek ging.......mag ik even kotsen.
Hier een serieuze opsomming en hier een populaire.

En dan worden al deze mannen als helden gezien?
Hoe is het mogelijk. Het zijn de grootste schoften, inclusief allen die erachter staan.
Hebben we de aarde al aardig vernaggeld, met zichtbaar en onzichtbaar vuil zoals het hormoongif, wat deze week in de krant stond; zijn we nota bene ook al met de maan bezig!

In de Netflixserie ‘the Crown’ is prins Philip ook al teleurgesteld in de astronauten die hij uitnodigde op Buckingham Palace.
Geen filosofische bespiegelingen of emotionele reacties over suizen door de ruimte of het landen op de maan en wat dat met de mens doet.
Niets van dat al. Alleen dom gegrijns en trots over het technische hoogstandje. Nu zal dat wel filmisch overdreven zijn maar toch....
“That's one small step for [a] man, one giant leap for mankind” Ja, ja....

Ach Greta Thunberg, ik heb respect voor je moed, maar het is dweilen met de kraan open. Van Madrid verwacht ik niet veel.
Ik heb lang gedacht dat de mensen in staat zijn om zelf oplossingen te bedenken voor allerlei problemen op deze aardkloot. Ze kúnnen het misschien ook wel maar ze wíllen niet. De machtswellust en geldgierigheid vieren teveel hoogtij.
Nu heb ik het opgegeven dat het met de mensheid goed komt.
Er is ingrijpen van Hogerhand nodig.

16-12-2019
De klimaattop in Madrid is mislukt, of wel gelukt. Voor elke visie zijn wel overtuigende argumenten te vinden. In ieder geval is er van alles doorgeschoven naar de volgende top in Glasgow in 2020.
Ooit dacht ik dat we met het klimaat een gemeenschappelijke vijand konden creëren zodat we niet meer tégen elkaar zouden vechten maar gezamenlijk ergens onze schouders onder konden zetten.
Ik zie het nog niet echt gebeuren.


28-01-2020
Blijft wel een interessante kwestie wie nu eigenlijk die bovenstaande foto op de maan heeft genomen.....