In de tijd dat ik op fora ronddwaalde had ik af en toe
leerzame gesprekken en las ik af en toe leerzame dingen.
Zo ook over het atheïsme.
A-theïsme betekent ‘zonder/geen geloof’; dat betekent de afwezigheid van
geloof, dus is er niets.
Vele gelovigen probeerden de atheïst er dan van te overtuigen dat atheïsme ook
een ‘geloof’ is nl. het geloof dat er niets is.
Dat werd steevast weersproken met de opmerking dat atheïsme geen geloof is, net
zo min als het niet verzamelen van postzegels een hobby zou zijn.
Nu begin ik toch weer te twijfelen (sarcasm) want in de krant las ik namelijk
van een hoogleraar die ‘weigert haar oratie – een openbare rede gehouden door
een nieuw benoemde hoogleraar – te houden als daarbij Bijbelteksten worden
geciteerd’.
Zij beweert dat atheïsme deel uit maakt van haar identiteit net zoals een
geloofsovertuiging bij anderen en daarom heeft ze er moeite mee en wil ze het niet.
Ze is een petitie gestart en die is meer dan driehonderd keer ondertekend.
Tussendoor vraag ik mij af wat je dan eigenlijk te zoeken hebt aan de VU. Wat doen
al die mensen daar?
Volgens de universiteitshistoricus komt de kritiek vooral uit de atheïstische
hoek wat ook al iets zegt.
Maar oké, het was de combinatie van atheïsme en identiteit die
mij bezig hield.
Hoe kun je zo stellig beweren dat iets - in dit geval het atheïsme - een deel van je identiteit is wanneer
dat ‘iets’ eigenlijk niets is?
Nee, dit is geen geval van het vragen om ruimte voor het atheïsme want die is
er wel als ik het allemaal goed begrijp.
Dit is een gevalletje antitheïsme. En dat kan wèl deel uit maken van je identiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten