Regelmatig zien we haar optreden in actualiteiten programma’s op tv. (in tijden van crises) Haar nuchtere kijk op de wereld met al haar kwaad vind ik verfrissend.
Ze heeft inmiddels al heel wat boeken op haar naam staan die
ik tot mijn schaamte nog niet heb gelezen.
Dit was een dun boekje en de laatste zin van een interview in de krant was de trigger om het
aan te schaffen.
Deze zin:
‘Waar wij vandaag de dag vooral demonstranten op zien
trekken richting het Binnenhof, vuisten zwaaiend naar de regering, zag de
vroegmoderne mens flagellanten en processies langstrekken. Zij riepen in tijden
van ramp en tegenspoed staat, samenleving en individuele mens op tot inkeer te
komen, en daarin vooral zelf het voortouw te nemen: Wat voor mens ben je in de
crisis? En hoe ben je er voor de ander?’
Crisis: wat verstaan we daar eigenlijk onder. Mensen nemen al snel dat woord in
de mond en noemen van alles een crisis.
Naar mijn idee is dat de devaluatie van de taal. Net zoals het woord ‘geniaal’
gebruikt wordt voor zaken die in mijn ogen helemaal niet geniaal zijn. Of mensen zijn 'kanjers', ook zo lachwekkend.
Of als mensen vertellen dat ze zelf of anderen ‘doodziek’ zijn geweest dan denk
ik dat ze ‘op het randje’ hebben gelegen wat in werkelijkheid helemaal niet het
geval bleek te zijn geweest.
Tegenwoordig zijn mensen al in shock van een zucht of een sch**t. Ze weten niet wat een shock is.
Een vreemde manier van indruk maken wat bij mij dan niet echt land maar meer overdreven overkomt. Een volgende keer trek ik
er bij voorbaat de helft van de beladenheid vanaf.
Crisis: ‘dat is de perceptie in de samenleving dat er
sprake is van een ernstige verstoring van het politieke en sociale stelsel van
een land.’ (p22)
Daarbij wijkt ze iets af van de definitie van officiële crisisonderzoekers (p9)
In onze tijd zijn dat er nogal wat maar ‘in dit essay
komen rampen en incidenten voorbij die al kantelpunt golden in de omgang met dreiging
en die bijdroegen aan de ontwikkeling van moderne crisisbeheersing.’
Ze start met de ontploffing van een vrachtschip met buskruit in Leiden in 1807.
Honderdzestig doden en ruim tweeduizend gewonden. Een nationale ramp.
Maar in deze Napoleontische tijd was er een centrale overheid onder leiding van
Leopold Napoleon die in actie kwam met hulpmaatregelen.
Dat gold ook voor de diverse epidemieën. Mensen hoefden niet overal meer zelf
voor te zorgen.
Ze eindigt met de gaswinningsproblematiek, toeslagenaffaire en de
coronapandemie.
Het verschil? Nu geven we de overheid de schuld van deze zaken. We houden de
overheid voor de hoofdverantwoordelijke die alles maar laat gebeuren.
Als reactie ontstaan er allerlei radicale bewegingen die wantrouwen aanwakkeren
en niet meer tegen corona en stikstofuitstoot zijn maar tegen de maatregelen!
Hoe krom wil je het hebben.
Haar oplossing:
1. Crises altijd als landelijk en soms zelfs Europees zien en ook op die manier
aanpakken.
2. Crisismaatregelen transparant en vooral eerlijk uitvoeren anders vergroten
ze de problemen.
Wanneer burgers dat vertrouwen (weer) hebben kunnen ze crises het hoofd bieden
want er zullen er altijd blijven komen.
Ik vind haar optimistisch.
Zelf denk ik dat mensen het vaak heel intelligent vinden staan om kritiek te
uiten. Zo van: zie je, ik denk tenminste na.
Nog iets verder nadenken voor je iets zegt zou pas echt van intelligentie
getuigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten