Just because I'm quiet........... doesn't mean I don't have a lot to say

woensdag 3 januari 2018

The Imitation Game



Een film uit 2014 van de regisseur Morten Teyldum die aardig in de prijzen is gevallen.
Acteurs o.a. : Benedict Cumberbatch als Alan Turing en Keira Knightley als Joan Clarke.

Een film gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.
Alan Turing (1912 – 1954) was een Engelse wiskundige en werd in 1941 opgeroepen om Duitse codes te kraken met een Enigma-machine. Enigma betekent raadsel.
In onze tijd zou hij een stickertje uit het autistenspectrum krijgen denk ik. Een wetenschapper die met zijn emoties niet zoveel raad weet en totaal niet empathisch is.

‘When people talk to each other, they never say what they mean.
They say something else and you're expected to just know what they mean’.



Zijn opdracht neemt hij bloedserieus, werkt op zijn eigen manier en ontwerpt een machine ‘Christopher’ – wat de voorloper van de computer is – die snel veel data kan analyseren. Dat moet wel omdat de Duitsers elke nacht om 24.00 uur de codes veranderen.
Het dilemma waar de ontdekkers mee te maken krijgen wordt duidelijk in beeld gebracht.
Wat doe je wanneer het eenmaal is gelukt om de Duitse codes te kraken en je weet welke plaatsen, welke konvooien er op welke datum worden aangevallen?
Ga je voor het direct redden van die mensen of is een langere termijn visie verstandiger met alle gevolgen van dien?
Wat ook mooi naar voren komt – vind ik – is de samenwerking tussen de seksen.
Mogelijk is de Tweede Wereldoorlog met het kraken van de code bekort maar Turing heeft pas veel later erkenning gekregen omdat alles geheim moest blijven.
Postuum, want hij heeft op één en veertig jarige leeftijd zelfmoord gepleegd nadat hij was gearresteerd op verdenking van homoseksuele handelingen die in die tijd in Engeland strafbaar waren.
Koningin Elizabeth heeft hem – ook postuum - gratie verleend in 2013 en zijn veroordeling werd geschrapt.

Er lopen drie lijnen door elkaar: de hoofdlijn is het verhaal van de ‘kraak’; één lijntje als flashback naar de jeugd van Alan en een lijntje van een journalist die veel later op onderzoek uitgaat.
De lijnen wisselen zonder aankondigingen, dat is even opletten.

De mooiste quote die een paar keer terugkomt:
‘Sometimes it's the very people who no one imagines anything of who do the things no one can imagine.’
‘Soms zijn het juist die mensen waarvan niemand zich kan voorstellen dat ze dingen doen die niemand zich kan voorstellen.’




Geen opmerkingen:

Een reactie posten