plus ‘The Womans March’ de dag erna gaat het stof misschien wat neerdwarrelen.
Tijd voor bezinning.
Rikkert Zuiderveld vatte het eigenlijk wel mooi samen:
LICHAAMSTAAL
Misschien heeft u mijn lichaamstaal begrepen:
ik duw mijn hand afwerend op u af,
waarmee ik ieder weerwoord logenstraf.
Mijn ogen blijven waaks, half toegeknepen.
Met wijsvinger en duim maak ik een rondje,
kortom; ik leg het u nog één keer uit.
Zo zit het! Twijfel niet aan mijn besluit!
Als u dat doet trek ik een pruimenmondje.
Wat denkt u wel? Ik ben een self-made man,
ik heb gelijk, dat hebt u maar te slikken.
En als u mij beschuldigt, ik ontken.
Het Witte Huis is niet voor bangeriken.
Nooit laat ik merken hoe mijn knieën knikken,
geen hond die weet hoe ijzig bang ik ben.
Of hij werkelijk bang is betwijfel ik. Ik heb jarenlang iemand verzorgd met deze verschijnselen.
Deze types met een narcistische persoonlijkheidsstoornis overschreeuwen zichzelf zo oorverdovend dat zij nooit aan zichzelf twijfelen al doen ze soms net alsof. En hoe harder men tegen dit type ingaat des te feller schoppen ze van zich af.
Cathy: psychologe van de kouwe grond.
Eigenlijk is hier alles mee gezegd en hou ik mijn hart vast voor de toekomst.
Hij had vrijdag ook nauwelijks oog voor zijn vrouw. Zij had een prachtig pakje aan van Ralph Lauren. Geïnspireerd door- of afgekeken van Jacky Kennedy in 1961. Net zoals haar speech op 18 juli veel overeenkomsten vertoonde met de speech van Michelle Obama in 2008. Ik bleef steeds het gevoel houden dat ik naar een ‘Stepford Wife’ zat te kijken.
Tijdens ‘The Womans March’ was er een spandoek met de tekst ‘Free Melania’.
Ik heb ook met haar te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten