Tempelbouw

Toen wij in Egypte waren ontdekte ik dat de opzet van de tempels van Egypte dezelfde indeling had als de tabernakel van de Joden en later de tempel in Jeruzalem.
In het hart, het heilige der heilige van de Egyptische tempel stond de tempelgod of godin die in die bepaalde plaats werd vereerd. Dat kon Isis zijn, Horus of Sobek.
Ook in Egypte mochten daar alleen de hoogste priesters komen en eventueel de Farao want die had een goddelijke status.

In het heilige der heilige van de Joden lagen tien eenvoudige leefregels in stenen platen uitgehouwen.
Woorden.
Daarachter/-boven een onzichtbare God met een onuitsprekelijke Naam die Zich later, in Johannes 1 o.a. als Het Woord presenteert. De Logos.
Eigenlijk best heel bijzonder voor die tijd. Antropologisch gezien was de Joodse religie een totaal andere in het pandemonium van oost-Europese en (midden)oosterse goden en halfgoden.

In het nieuwe verbond/ testament wanneer er beschreven wordt dat ons lichaam een tempel is voor de Heilige Geest behoren zich daar, in het hart - het heilige der heilige - de tien leefregels te bevinden.
Niet uitgehouwen in onwrikbaar steen maar in een ‘vlezen’ hart waarover de liefde kan regeren.

Jeremia 31:
Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.

2 Korinthe 3 waar Paulus schrijft:
Onze brief bent u, geschreven in ons hart, maar voor iedereen te zien en te lezen, herkenbaar als een brief van Christus, met onze hulp opgesteld, niet met inkt geschreven maar met de Geest van de levende God, niet gegrift op stenen tafelen maar geprent in het hart van levende mensen.