Ik heb me voortdurend zitten afvragen waarom het nu het negende schrift is. Ja, omdat ze er al acht volgeschreven heeft.....maar hallo, ik verwacht dan een diepere betekenis want een titel geef je niet zomaar.
Niet dus. Het is weer: what you read is what you get.
Best een aardig verhaal over een tiener die aan lager wal raakt na het overlijden van haar opa, de negroïde ‘Popo’ waar ze een een heel sterke band mee had. Hier en daar is het wat overdreven naar mijn gevoel en heb ik zo mijn vraagtekens bij de ontstellende naïviteit van de best wel slimme Maya. Tegelijkertijd geloof ik best dat zulke dingen gebeuren. Helaas.
Maya is het gevolg van een ‘ongelukje’ en haar Deense moeder levert haar wanneer ze een paar maanden oud is, af bij haar grootouders: Nini en Popo. Pa is piloot en kan ook niet voor haar zorgen.
Daar in Berkeley heeft ze een heel gelukkige jeugd tot het sterven van Popo.
Nini, van Chileense afkomst, is bezig met haar eigen verdriet en Maya ontspoort en belandt in het criminele circuit.
Op een gegeven moment moet ze vluchten voor haar leven en Nini stuurt haar naar een oude vriend die op een eiland van de Chiloé archipel woont in het zuidelijkste puntje van Chili. Een tamelijk ongerepte uithoek waar de tijd een beetje heeft stilgestaan. Het is dat het er zo koud is anders klinkt het best aantrekkelijk.
Daar komt ze tot zichzelf. Door het eenvoudige leven van de mensen daar en door het schrijven want dat is heel therapeutisch. Ze kickt meteen echt af. Zo komt het ook met Maya die haar verhaal via flash backs verteld, weer helemaal in orde.
Het boek bevat een snuifje magisch realisme wanneer Maya de aanwezigheid van Popo op cruciale momenten meent te ervaren.
Christelijke schrijvers zouden dat Goddelijk ingrijpen noemen.
Dat die politieagent niet kosher is rook ik al direct.
Nee, Allende moet geen thrillers gaan schrijven. Verder een prima -tussendoor-vakantie-boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten