A Time to Kill

Gisteravond was deze film op tv. Zelf heb ik hem ook op de plank staan. Een film die bij mij een schokeffect teweegbracht die ik niet verwachtte en waar ik zelf van schrok. Ik wist niet dat racisme zo diep verstopt kan zitten in een mens. Het zou een verplichte film moeten zijn op scholen en clubs.
Een film uit 1996 naar een thriller van John Grisham. Het boek heb ik niet gelezen.
Regisseur is Joel Schumacher en verder wordt er een blik bekende acteurs opengetrokken van heb ik jou daar.
Het verhaal speelt zich af in Canton, Mississippi in een tijd waar onderhuids het racisme rommelt.
Tonya Haily, een tien jaar oud dochtertje uit een Afro-Amerikaans gezin wordt door twee blanke jonge mannen opgepikt terwijl ze met boodschappen naar huis loopt. Ze wordt afschuwelijk mishandeld en verkracht maar overleeft het drama. Daardoor kunnen de daders worden opgepakt.
Haar vader (Samuel Jackson) neemt het recht in eigen hand en schiet de twee daders dood. Hij moet dan terechtstaan voor moord.
Probleem: Blanke rechter, blanke aanklager, blanke jury en ook nog een blanke advocaat (Matthew McConaughey) die wel van goede wil is en er echt heel veel voor over heeft dat er recht gesproken wordt.
De spanningen in het dorp lopen hoog op en de plaatselijke Klu Klux Klan wordt nieuw leven ingeblazen. De sfeer is letterlijk en figuurlijk broeierig.
Hoe gaat dat aflopen? De spanning blijft tot het einde voelbaar.
Een film die blijft hangen omdat hij duidelijk maakt dat met het hoofd niet alles te verklaren en te veroordelen valt. Ook het hart spreekt, terecht, een woord mee en ook maakt de film duidelijk dat je niet altijd kunt afgaan op oppervlakkige waarheden.