In de krant (Trouw) een bericht over polyester voetbalshirts en hoe dezen bijdragen aan de plasticsoep op zee. Omdat het waarschijnlijk achter de betaalmuur zit citeer ik een gedeelte:
‘Je wedstrijdshirt van Ajax, FC Utrecht of PSV is nu dus nog niet
recyclebaar. Gooi je het weg, dan verdwijnt het naar alle waarschijnlijkheid in
de verbrandingsoven of op de vuilstort. Voordat het shirt daar belandt, creëert
het een nog groter probleem: microplastics. In 2020 werd ongeveer 53 miljoen
ton pet geproduceerd, zo’n 60 procent daarvan was bestemd voor textiel –
waaronder sportshirts.’
Al jaren draag ik zelf kleding van natuurlijke materialen omdat ik niet tegen
polyester kan. Ik voel me dan in een plastic zakje rondlopen ook al gilden de
verkoopsters om het hardst dat het ‘ademend’ materiaal was. Voor mij was het
meer adembenemend.
Ik pleit er ook voor in mijn omgeving en word dan nogal eens vreemd aangekeken.
‘Weet je wel hoeveel gif en water er worden gebruikt op de katoenvelden?’
Ja, dat weet ik maar toch weegt dat niet op tegen de plastic rommel waarmee we
ons nu vergiftigen.
Een paar dagen geleden las ik ook dat de eerste
plasticpartikeltjes in het bloed van de mens zijn aangetroffen. Nee, welke
schade dat kan aanrichten, bijvoorbeeld in de hersenen; dat weten we nog niet.
“Het onderzoek levert dus, voor het eerst, bewijs dat plasticdeeltjes bij
mensen in de bloedsomloop terecht kunnen komen”, aldus de wetenschappers.
Eerdere aanwijzingen hiervoor kwamen uit experimenten in een laboratorium.
In het bloed van de proefpersonen bedroeg de totale concentratie plasticdeeltjes gemiddeld hoeveelheden die te vergelijken zijn met één theelepel plastic in 1000 liter water. Polyethyleentereftalaat, polyethyleen en styreenpolymeren waren de meest aangetroffen soorten plastic in de bloedmonsters.’
Toen mijn vader elf jaar geleden overleed en de
begrafenisondernemer ons vroeg om hem in katoenen kleding te begraven ging ik
daar nog meer over nadenken.
Polyester verteert niet snel en dat gaf problemen bij het ruimen van graven.
Gelukkig wordt in deze tijd ook steeds meer gerecycled maar toch…
Nu hoop ik dat men eindelijk de kledingindustrie gaat
aanpakken. Wat een enorme omslag zal dat geven want de duurste blouses zijn
gemaakt van die goedkope troep.
Wanneer ik de catalogussen van vooral het goedkopere segment bekijk dan zie ik
dat het grootste deel uit polyesterkleding bestaat. Bij de duurdere merken zie
ik heel langzaam al een begin van een omslag.
Wol in de vorm van Kasjmier en Alpaca zijn duurder maar ook duurzamer wanneer
er tenminste geen motten in komen.
En vooral veel mooier en een bijkomend voordeel: het neemt de lichaamsgeur
minder snel aan dan polyester.
Liever mooie en duurzame kleding in mijn kast die ik steeds weer kan pakken,
dan elk jaar die flodderzooi die je kunt weggooien na een enkel seizoen.
Van Boyan Slat lees ik de afgelopen tijd niet veel meer. Hier besteedde ik een berichtje aan hem. Hij kampte met veel pech, dat herinner ik me nog uit kranten. Na even zoeken vind ik dit artikel: sinds oktober 2021 lijkt het toch de goede kant op te gaan.
Om nog bij het milieu te blijven: mijnheer Cathy en ik
hadden het even over de droogte in Afrika. De ergste in vier jaar ofzo.
Hij stelde voor om daar zonnepanelen neer te zetten. Hoog genoeg zodat het vee
eronder zou kunnen grazen.
Wat pijpleidingen er naar toe, want waarom wel leidingen voor het gas en niet
voor water?
En zeewater ontzilten. (dat zeewater met plastic deeltjes / sarcasm) Dat moet
in deze tijd toch ook mogelijk zijn op grote schaal?
Ik hou dan toch mijn bedenkingen.
Tot nu toe hebben we volgens mij, verkeerd gedacht.
We kunnen pas op innovatieve projecten overgaan wanneer we vooraf een oplossing
hebben geregeld voor het afval wat ontstaat.
De ervaring zou ons dat toch moeten hebben geleerd? Zou ik denken.
We zitten al met kernafval, bladen van windmolens, accu’s van elektrische auto’s
en noem maar op, waar we geen raad mee weten.
Dat moet eerst afdoende geregeld worden voordat we met nieuwe ontwikkelingen doorzetten. En niets afschuiven op volgende generaties.
Ik zie het helaas toch somber in.
