Strong Son of God

Uit ‘In Memoriam’

STRONG Son of God, immortal Love,
Whom we, that have not seen thy face,
By faith, and faith alone, embrace,
Believing where we cannot prove;

Thine are these orbs of light and shade;
Thou madest Life in man and brute;
Thou madest Death; and lo, thy foot
Is on the skull which thou hast made.

Thou wilt not leave us in the dust:
Thou madest man, he knows not why;
He thinks he was not made to die;
And thou hast made him: thou art just.


De eerste drie coupletten van een langer gedicht van Lord Tennyson (1809 - 1892)
Gewoon....omdat het mooi is.
Net als 'Lost Love'

Lost Love

Dit gedicht kwam ik weer tegen. Het laatste couplet van dit gedeelte is het meest bekende en het raakt mij iedere keer weer. Ik zou Tennyson echter tekort doen wanneer ik alleen dat couplet zou plaatsen. Het complete gedicht 'in Memoriam A.H.H.' (ter herinnering aan zijn beste vriend en zwager) is enorm lang; dit is deel XXVII en de eerlijkheid gebied mij te bekennen dat ik het nooit intensief helemaal heb gelezen.

I envy not in any moods
The captive void of noble rage,
The linnet born within the cage,
That never knew the summer woods;

I envy not the beast that takes
His license in the field of time,
Unfetter’d by the sense of crime,
To whom a conscience never wakes;

Nor, what may count itself as blest,
The heart that never plighted troth
But stagnates in the weeds of sloth;
Nor any want-begotten rest.

I hold it true, whate’er befall;
I feel it, when I sorrow most;
It's better to have loved and lost
Than never to have loved at all.


Alfred, Lord Tennyson
(1809 - 1892)
een site met meerdere gedichten.