Een film van Christopher Nolan uit 2020 en dan weet je meteen dat het interessant gaat worden.
Nolan speelt met de dimensie tijd in zijn films. Interstellar, Memento en Inception zijn voorbeelden
In deze film moet iemand, een protagonist, een rol van John David Washington, (jawel, zoon van Denzel) voorkomen dat de wereld vergaat maar dat gaat allemaal niet zomaar. Hij vecht tegen een antagonist uit de toekomst die weet wat er gaat gebeuren.
In de eerste helft gaat het wel tamelijk lineair en komt hij af en toe wel zaken tegen die omgekeerd lijken te verlopen maar in de tweede helft worden de effecten van de tijd gecompliceerder.
Kogels die terug in de geweren floepen, mensen en auto’s die achteruit bewegen
en explosies die verzwolgen worden.
De basis hiervan is de omkering van de entropie met behulp van kernenergie. Het
betekent ook dat je niet kun ademhalen maar een zuurstofmasker nodig hebt en
dat je, wanneer je jezelf tegen komt en aanraakt, je verdwijnt. Materie en
antimaterie gedoe.
Op een gegeven moment vocht de protagonist met zichzelf. De ene droeg wel een speciaal pak zodat er geen ongelukken konden
gebeuren met hemzelf. Hoe fantastisch wil je het hebben.
Het was dus de bedoeling van de toekomstgangers om de wereld
te verwoesten met de huidige bewoners, die er toch een zooi van maken zodat zij
verder rustig konden voortleven.
De grootvader paradox; als je terug in de tijd kunt gaan en je je grootvader
doodt, wordt je dan zelf nog wel geboren? Nee, bovendien: je kunt dan ook niet terug in de
tijd reizen óm hem te vermoorden.
Het woord Tenet is een wachtwoord van een speciale eenheid maar dat had nog wel
wat beter uitgediept kunnen worden. En een emotionele toevoeging aan de film
door middel van de liefde van een moeder tot haar zoon komt ook niet echt uit
de verf.
Ik moet ‘m nog eens bekijken want het is best ingewikkeld.
Even a nuclear weapon could only effect our future. An
inverted weapon can effect our past also.
He can communicate with the future? The question is, can
the future speak back?