Wanneer je geïnteresseerd bent in geschiedenis dan is dit boek een aanrader. Een stevige pil die vlot leest maar het is wel prettig wanneer je niet echt onbekend bent met de materie want anders raak je verdwaald in de vele namen.
Prettig ook dat ik het boek van Barbara Tuchman vorig jaar heb gelezen en
verschillende modules heb gevolgd aan de Erasmus academie.
Een korte samenvatting van de belangrijkste koppen want hier ging natuurlijk
het een en ander aan vooraf. Van Loo neemt een uitgebreide aanloop. De naam Rollo
van de Noormannen kwam voorbij. Stichter van Normandië.
Die kende ik uit de Netflix serie ‘Vikings’.
De naam van de geschiedschrijver Froissart kende ik ook al van Tuchman.
Filips de Stoute/ Philippe le Hardi alias Philippe II de
Bourgogne (1342 – 1404) is de
jongste broer van de Franse koning. Hij was geen troonopvolger van de Franse
troon maar kreeg van zijn vader Jan II (de Goede), Bourgondië toebedeeld. De
reden: Filips stond op jonge leeftijd zijn vader bij in de slag bij Poitiers en
was samen met hem gegijzeld door de Engelsen. Dat staat allemaal in Tuchman’s
boek.
De Bourgondische tak is dus een zijtak van het koninklijke huis 'Valois'.
Deze Filips had last van expansiedrang en trouwde uit economische perspectieven
met Margaretha van Male. Zij was een rijke koopmansdochter en bracht zo het
rijke Vlaanderen onder Bourgondische invloed.
Het ‘royale Bourgondische leven’ vindt in hem zijn oorsprong want hij hield wel
van een feestje.
Zijn zoon Jan zonder Vrees/ Jean sans Peur alias Jan I van Bourgondië (1371 – 1419), breidde de zaken uit en keek
niet op een mensenleven. Hij vermoorde
zijn grootste rivaal en neef, de hertog van Orléans wat hem zelf later de kop
kostte.
Hij trouwde met Margaretha van Beieren en kreeg een stuk of elf kinderen
waaronder Filips de Goede, die hem zou opvolgen.
Deze Filips de Goede/ Philippe le Bon alias Filips III van Bourgondië
(1396 -1467) staat op de cover van het boek. Hij was o.a. de stichter van de orde
van het Gulden Vlies.
Hij is drie keer getrouwd en bij zijn laatste vrouw, Isabella van Portugal werd
zijn opvolger geboren. Verder had hij een leger aan Bastaardkinderen.
Filips de Goede was voorzichtiger in het uitbreiden van zijn imperium. Hij
sloot – vanzelfsprekend – strategische huwelijken en Bourgondië werd het
rijkste gebied van West Europa. Hij hield van feesten en ook van kunst. De
Vlaamse Primitieven kregen bij hem de ruimte. Omdat hij voortdurend rood stond
was hij ook voortdurend op zoek naar inkomsten. Het gebied van de Lage Landen,
onder het bewind van zijn nicht Jacoba van Beieren was reuze interessant. Dat
pikt hij dan ook in.
Zijn zoon, Karel de Stoute/ Charles le Hardi alias Karel van Bourgondië
(1433 – 1477) was weer een echte krijgsheer. Een beetje zoals zijn opa Jan zonder Vrees. De
belastingen werden steeds hoger en hoger vanwege de militaire strapatsen en toen Karel bij het
beleg van Nancy om het leven kwam schoot de vlam in de pan. Hij was getrouwd
met Margaretha van York en hun enig kind en dochter Maria van Bourgondië,
(1457 – 1482) stond voor een moeilijke taak. Ze lag als rijke erfgename heel
goed in de huwelijksmarkt en trouwde met Maximiliaan van Oostenrijk, uit het
huis Habsburg om een tegenwicht te bieden aan de Franse koning.
Ze heeft geen bijnaam; verschil moet er zijn.
Als vorstin van de Nederlanden kwamen wij zo zonder de macht van de
Habsburgers.
Helaas overleed Maria jong, na een val van haar paard (1482) en was haar
zoontje Filips de Schone/Philippe le Beau alias Filips I van Castilië (1478 – 1506) de opvolger
onder regentschap van zijn vader Maximiliaan.
Hij trouwde met Johanna van Castilië (de waanzinnige) en ze kregen zes kinderen waaronder de kroonprins,
de latere Keizer Karel V. (1500 – 1558)
Hij was telg uit het huis Habsburg door zijn opa Maximiliaan en door zijn
moeder Johanna heerser over het Spaanse Rijk. Onder zijn zoon Filips II van Spanje (1527 -1598) werd het inmiddels beruchte 'pronkstuk' de 'Acte van Verlatinghe' getekend in 1581 en werd Nederland
onafhankelijk.
Dan wordt het voor mij minder interessant. De Nederlandse geschiedenis boeit me gewoon niet.
Via Wiki is nog een overzicht te vinden van dit alles.
Het leuke van van Loo is dat hij behalve humor ook de kunst erbij
betrekt. Zo zat ik te lezen met de laptop binnen handbereik om de genoemde oude
meesters en hun kunstwerken meteen op te zoeken.
Dan blijft alles wat beter hangen.
Ook leuk dat ik Christine de Pisan weer tegenkwam.
Hofschrijfster van Filips de Stoute en Jan zonder Vrees. Eén van de allereerste vrouwen die leefden van de pen.
Ze nam het op voor vrouwen die hun bezittingen minstens even goed konden beheren als hun
mannen. Ze moesten wel want veel mannen vertrokken naar het slagveld en keerden
vaak niet terug. Ze kreeg daarna - natuurlijk- van alles over zich heen.
Gelukkig kunnen we concluderen op deze internationale vrouwendag dat we sinds die tijd toch enige vooruitgang hebben geboekt. Evolutie is iets van de lange adem. Maar het komt goed.
PS: de Franse namen heb ik er zelf bij gezocht. Omdat ik die leuker vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten