Stabat Mater

Het afgelopen college over de wederzijdse beïnvloeding van muziek en literatuur kwamen we via Salieri en Mozart bij Alexander Poesjkin uit want hij schreef over de verhouding tussen Salieri en Mozart een toneelstuk in 1830.
In 1984 baseerde Milos Forman een film op dit toneelstuk en velen kennen die wel: ‘Amadeus’
Via Poesjkin en zijn andere werken; o.a. het gedicht: ‘Zing niet, schone vrouw, voor mij’ kwamen we bij Rimsky Korsakov die over Mozart en Salieri een opera schreef in 1897.
Ik was het mij nooit zo bewust maar dat gedicht lezende kwamen we erachter dat ‘auditiviteit’ hechter in de mens verankerd raakt dan ‘visualiteit’.
Of dat een troost is voor blinde mensen... dat weet ik niet.
‘Zing niet, schone vrouw, voor mij
de droevige liederen van Georgië:
mijn gedachten vliegen onmiddellijk
naar een ander leven en verre kusten.’

Een toegift was deze keer een inkijkje in de vele bewerkingen die zijn gemaakt op het Stabat Mater.
Een middeleeuws Latijns gedicht over Maria en haar verdriet, staande bij het kruis van haar Zoon.
In deze tijd van alle mogelijk uitvoeringen van de Mattheus Passion snap ik niet dat dit muziekstuk wat door vele componisten van een al dan niet gecompliceerde muzikale bewerking is voorzien zo weinig aandacht krijgt.
De uitvoering van Francois Poulenc uit 1951 vind ik tot nu toe het mooiste. Terwijl ik helemaal niet zo hou van koren en klassiek geschoolde stemmen.