The Hours

Een film uit 2002 geregisseerd door Stephen Daldry naar een boek van Michael Cunningham.
Meryl Streep, Julianne Moore en Nicole Kidman spelen de hoofdrollen.
De laatste speelt, nauwelijks herkenbaar, Virginia Woolf die een boek schreef; Mrs Dalloway.
Nicole kreeg er een Oscar voor.

De eerste verhaallijn, waarin Virginia Woolf het boek schrijft, speelt zich af in 1921. Eigenlijk moet je eerst dit boek, wat in 1925 uitkwam, lezen. Dan begrijp je ongetwijfeld meer van de film. Het boek is de verbindende factor.
Julianne Moore speelt een zwangere huisvrouw Laura Brown die in 1951 het boek leest en daar zeer door wordt beïnvloed.
Meryl Streep tenslotte speelt Clarissa Vaughn (vernoemd naar Clarissa Dalloway uit het boek) in 2001 die de zorg op zich heeft genomen van de zoon van Laura die aan aids lijdt en die met bloemen en feestjes in de weer is zoals Mrs Dalloway.
Zo word zij door Richie dan ook genoemd.
Drie verhaallijnen die elkaar afwisselen. Elk met hun eigen tijdssfeer. Knap gedaan.

Zelfmoord en het recht daarop menen te hebben is een belangrijk thema in de film.
Wat ik zelf ook een heel intrigerend iets in de film vond was de verstikkende bezorgdheid van de partners van Virginia en Laura.
Clarissa was als variatie op het laatste koppel degene die verstikkend werkte.
‘That is what we do. That is what people do. They stay alive for each other.’
Mensen kunnen menen liefde te hebben voor hun partner maar hebben niet door dat het eigenlijk egoïsme is. Het is zo’n slurpende/zuigende ‘liefde’.
Mensen als Virginia, Laura en later Richie voelen zich gevangen en komen daar niet los van dan door weg te lopen of voor de dood te kiezen.
Ik kan me voorstellen dat in real life mensen die hier mee te maken krijgen voor zichzelf ‘de luiken laten zakken’ om te kunnen overleven.

Een grappig voorbeeld van verbindende quotes van de ladies:

Virginia Woolf al schrijvende : Mrs. Dalloway said she'd buy the flowers herself.
Laura Brown al lezende: Mrs. Dalloway said she'd buy the flowers herself.
Clarissa Vaughn al organiserende: Sally, I think I'll buy the flowers myself!

Mooie muziek van Philip Glass!