Een berichtje vandaag in het ND waar ik toch wel om moest grinniken: De atheïstenkerk in New York beleeft een scheuring.
Vorig jaar is deze kerk, The Sunday Assembly, gestart in Londen en al snel werd dat voorbeeld door andere grote steden gevolgd.
Eén van de oprichters: Sanderson Jones vond de ‘kerk’ in New York gezinsonvriendelijk en gaf aanwijzingen om daar verandering in aan te brengen. Dat was tegen het zere been. Nu gaan de New Yorkers verder als ‘The Godless Revival’.
Wie lacht niet die de mens beziet?
Best wel 'grappig' wanneer je bedenkt dat de verdeeldheid onder gelovigen door atheïsten vaak als antireclame wordt gezien.
Ik moet ook denken aan het pleidooi van Alain de Botton (in zijn boek ‘Religie voor atheïsten’) voor atheïstische tempels voor perspectief en bespiegelingen. Want veel dingen van religie zijn te nuttig en doeltreffend om aan gelovigen te worden overgelaten.
Misschien zijn deze ‘kerken’ daarom wel opgericht.
Wanneer je teveel gelooft dat het allemaal van de mens afhangt om er een succes van te maken kom je voor allerlei botsende belangen en grote ego’s te staan. Dat heeft de geschiedenis wel geleerd.
Wanneer de atheïstische ‘kerk’ dezelfde soort ontwikkelingen gaan doormaken als de gevestigde kerken dan is er nog een lange weg te gaan.
Ach wie weet, misschien doen ze het beter. Zij hebben niet de ‘druk’ van het één zijn conform allerlei geschriften.
Maar wanneer je levensbeschouwingen niet een beetje op één lijn kunt krijgen blijft het lastig, denk ik. Dat geldt voor gelovigen en ongelovigen. Ze komen er nog wel achter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten